دانش و فناوری در افزایش تقاضای نیروی کار و کاهش نرخ بیکاری نقش مهمی را ایفا می کند. در اقتصاد دانش محور، گسترش دانش و مهارتها به نوآوری منجر می شود، که این خود، سبب افزایش بهره وری، افزایش درآمدها و کاهش تورم و بیکاری خواهد شد. ارائه محصولات کیفی و همچنین تغییر و تحول فرهنگ مصرف متناسب با تحولات تکنولوژی، بازارها را توسعه داده و بر تقاضای نیروی کار می افزاید. از طرف دیگر سرمایه انسانی که از سطح دانش و آموزش بیشتری برخوردار است، قادر خواهد بود چرخه تولید پویا و تکنولوژیک را متحول نماید، و در نتیجه، ظرفیت تولید و صادرات کالاهای دانش بر را افزایش دهد و باعث افزایش توان رقابت در بازارهای بین المللی گردد. فرصتهای شغلی متنوع و جدید، نتیجه توسعه تکنولوژی است. تکنولوژی جدید از تعدد مشاغل کاربر می کاهد و میزان مشاغل تخصصی را افزایش می دهد. این مطالعه در پی آن است که تاثیر اقتصاد دانش محور را بر اشتغال بخش نفت در اقتصاد کشورهای منتخب که به دو دسته تقسیم می شوند بررسی نماید. دسته اول کشورهایی هستند با نسبت مخارج فناوری اطلاعات و ارتباطات بالا و دسته دوم کشورهایی با نسبت مخارج فناوری اطلاعات و ارتباطات کمتر. در دسته اول کشورهای فنلاند، سوئد، آمریکا، سنگاپور، مالزی، چین و تایلند قرار دارند و در دسته دوم کشورهای سریلانکا، پاکستان، ایران، اکوادور، کامرون و ونزوئلا و اندونزی جای دارند، که طی دوره زمانی 2009-2003 مورد آزمون قرار می گیرند. نتایج تخمین مدل نظری که به روش پانل دیتا (panel data) تخمین زده شده، حاکی از آن است که در یک اقتصاد متمرکز در شرایطی که سرمایه گذاری در بخش دانش محور و فناوری محدود است، مشاغل کافی ایجاد نمی شود و نرخ بیکاری افزایش می یابد بنابراین می توان گفت که رابطه مستقیمی بین اشتغال و فناوری وجود دارد که این رابطه مثبت می باشد.