نام پژوهشگر: مهدی عباس نژاد

بررسی اثر عصاره برگ زیتون و ترکیب اصلی آن(اولئوروپئین) بر سمیت سلولی ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین در سلول های pc12
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید باهنر کرمان - دانشکده علوم 1389
  حمزه پاسبان علی آبادی   وحید شیبانی

چکیده: بیماری پارکینسون یک اختلال تخریب کننده نورونی شدید و پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است که یکی از شایع ترین اختلالات حرکتی می باشد. برای اکثر بیماری های تخریب کننده عصبی اقدامات موجود حکم مسکن را دارند. به علت اینکه شواهد متعددی پیشنهاد می کنندکه دربسیاری از بیماری های تخریب کننده نورونی مرگ سلولی غیر عادی رخ می دهد، داروهایی که بتوانند مرگ سلولی را متوقف کنند ممکن است از تخریب نورونی بیشتر جلوگیری کرده و پیشرفت بیماری را آهسته کنند. ترکیبات عمده عصاره برگ زیتون فنول هایی مانند اولئوروپئین می باشند، که آثار ضد آپوپتوزی از خود نشان می دهند بنابراین، مطالعه حاضر جهت بررسی اثر عصاره برگ زیتون و اولئوروپئین بر سمیت سلولی ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین بر روی سلول های pc12 به عنوان مدل in vitro بیماری پارکینسون طراحی شد. جهت القاء سمیت سلولی، سلول های pc12 با 150 میکرومول 6-هیدروکسی دوپامین تیمار شدند. در گروه های درمانی دوزهای متفاوت برگ زیتون(g/ml?600-100) واولئوروپئین(g/ml?25-5) جهت بررسی اثر احتمالی محافظت کننده آنهااستفاده شد. سمیت سلولی توسط تست mtt تعیین شد. میزان ros داخل سلولی توسط پروب فلورسنس دی کلرو فلورسین دی استات از طریق روش فلوریمتری ارزیابی شد. قطعات dna وپارامترهای بیوشیمیایی آپوپتوز (bax, bcl2 و caspase3) به ترتیب توسط الکتروفورز در ژل آگارز و ایمونوبلاتینگ ارزیابی شدند. نتایج ما نشان دادند که افزایش 6-هیدروکسی دوپامین منجر به افزایش میزان آسیب سلولی، تولید ros داخل سلولی، فعال شدن کاسپاز3، قطعه قطعه شدن dna و همچنین افزایش نسبت bax/bcl2 می گردد. تیمار با عصاره برگ زیتون(?g/ml 400و600) و اولئوروپئین ( ?g/ml20و25) اختلالات ذکر شده را کاهش می-دهد. روی هم رفته نتایج پیشنهاد می کنند که عصاره برگ زیتون و اولئوروپئین در برابر آپوپتوز القاء شده در اثر 6-هیدروکسی دوپامین اثر محافظت کننده نورونی دارند. حداقل بخشی از این اثر محافظت کننده به واسطه کاهش آپوپتوز نورونی اعمال می گردد و پیشنهاد کننده پتانسیل دارویی عصاره برگ زیتون و اولئوروپئین برای کاهش تخریب عصبی سلول های دوپامینرژیک می باشد