حرکت انسان در ورای مرزهای قراردادی در طول تاریخ همواره با جابجایی تعلقات فرهنگی از نقطه ای به نقطه ای دیگر همراه بوده است. با حرکت انسان مفهوم فضای فرهنگی ارزش استعاری پیدا کرده و با شرایط مختلف مکانی و زمانی باز تعریف می شود. در دهه های اخیر و با ظهور مهاجرت های دسته جمعی،الگوهای معاصر دیازپورا جایگزین مفاهیم ایستا از تجربه مهاجرتی شده است. پژوهش پیش رو،خوانش فرهنگی مکان در داستان های جومپا لاهیری و هدف از آن نشان دادن فضاهای فرهنگی حاصل از تجربیات مهاجرین است. در این کاوش، مفاهیم فضا و فرهنگ به عنوان دو متغیر اصلی در داستان لاهیری مورد مطالعه قرار گرفته و رابطه این دو متغیر در دو بخش <<فضاهای قومیتی >> و <<جغرافیای انسانی>> بررسی می شود. در بخش نخست، رفتار مهاجرین نسل اول بنگالی در مواجهه با فرهنگ آمریکا بحث گردیده و نشان داده میشود که این گروه از مهاجرین، با مقاومت در برابر نفوذ ارزش های غیر و با تاکید بر حفظ تفاوت ها و بستن مرزهای فرهنگی،در صدد یکپارچه نشان دادن بافت جامعه مهاجر بنگالی را دارند. در ادامه همین بخش مطالعه ی رابطه ی نسل دوم مهاجرین با فرهنگ آمریکا و نیز ارزش های موروثی نشان میدهد که تجربه دیازپورای بنگالی در آمریکا، برخلاف آنچه که نسل اول در پی نمایاندن ان است، در فضای رابطه ها شکل میگیرد. در بخش دوم، به مطالعه جغرافیای انساانی مهاجر در خاک آمریکا پرداخته شده و بحث گردیده است که لاهیری پراکندگی جغرافیای انسانی مهاجرین بنگالی را در لایه های مختلف باز مینمایاند. این جستار در انتها به این نتایج دست یافته است که آنچه که برای لاهیری در نمایاندن تجربه دیازپورا در همنام حائز اهمیت است چند وجهی و متکثر بودن فضای آن از نقطه نظر رفتار های فرهنگی مهاجرین می باشد. بعلاوه جغرافیای انسانی مهاجرین در سرزمین آمریکا یک مفهوم استعاری است.