در این تحقیق، بر اساس نظریه سرمایهگذاری در فراگیری زبان، ویژگیهای فردی اکتسابی فراگیران ایرانی زبان انگلیسی در طول تحصیللات دانشگاهی آنها در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری مورد سنجش قرار بگیرد و از طریق مقایسه آن با دانشجویان زبان فارسی و دانشجویانی که زبان انگلیسی زبان مادری آنهای بود به میزان تغیرات در این ویژگیهای فردی پی برده شود. از میان انبوه ویژگیهای فردی پنج ویژگی فردی (همدلیفرهنگی ،انعطاف پذیری، دیدباز، پیشگامی در برقرار ارتباط اجتماعی، و ثبات احساسی) برای مطالعه مد نظر گرفته شدند. 30 دانشجوی امریکای، 31 دانشجوی مقطع دکتری آموزش زبان انگلیسی، 80 دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد زبان انگلیسی، 104 دانشجوی مقطع کارشناسی زبان انگلیسی، و 72 دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی در این تحقیق شرکت داشتند. دو نوع ابزار اندازه گیری، پرسشنامه سنجش ویژگیهای فردی و آزمون زبان انگلیسی(تافل) مورد استفاده قرارگرفت. دانشجویان ایرانی دو زبانه ( انگلیسی و فارسی) در محیط زبان اول (فارسی) و محیط زبان دوم (انگلیسی) در مجموع ویژگیهایفردی(5 ویژگی فوق الذکر) میزان متفاوتی را نشان ندادند. اما ویژگی همدلی فرهنگی، دیدباز، و انطاف پذیری آنها در محیط زبان اول و دوم به میزان معنیداری با یکدیگر متفاوت مشاهده شدند. میزان گرایش ویژگیهای فردی دانشجویان زبان انگلیسی به سمت ویژگیهای زبان دوم آنهای ارزش معنی داری را نشان داد. میزان ویژگیهای فردی دانشجویان زبان انگلیسی با ارتقاطع مقاطع تحصیلی آنها رابطه مستقیمی رانیز نشان داد، بدین معنا که مشاهده شد با حرکت به سمت تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) این میزان نیز افزایش معنیداری پیدا میکند . بین ویژگیهای فردی و توانمندی زبان انگلیسی نیز رابطه مستقیمی مشاهد شد. مشاهده شد دانشجویان برتر زبان انگلیسی در مقایسه با دانشجویان ضعیف زبان انگلیسی میزان بالاتری از ویژگیهای فردی را طی دوران تحصیل خود کسب کردهاند. همچنین مشاهده شد که این دانشجویان برتر از نظرپنج ویژگی فردی مورد مطالعه در این تحقیق خود را به صحبت کنندگان اصلی زبان انگلیسی نزدیکتر کردهاند، در حالیکه دانشجویان ضعیف زبان انگلیسی نتوانستهاند فاصله خود را با صحبت کنندگاه اصلی زبان انگلیسی تا حد دانشجویان برتر کمتر کنند. در پایان مشاهده شد که تدریس خواندن ودرک مفاهیم با تاکید بر آگاهی فرهنگی تاثیر معنیداری بر روند کسب ویژگیهای فردی فرهنگی ندارد.

به تازگی، اموزش زبان فعالیت محور توجه محققان یادگیری زبان دوم همانند دیدگاه اجتماعی فرهنگی ویگوتسکی را به خود جلب کرده است. آگر چه بررسی های متعددی جهت ارزیابی اثر مولفه های پیچیدگی شناختی فعالیت ها در راستای متغیرهای متمرکزکننده قوای ذهنی (رابینسون، 2001) انجام شده است، تحقیق کمتری جهت بررسی همین اثر در راستای متغیرهای پراکنده کننده قوای ذهنی زوج هایی که در موقع تماس با یکدیگر همیاری گروهی می کنند انجام شده است. تحقیق حاضر، به بررسی متغیرهای پراکنده کننده قوای ذهنی فرضیه شناختی رابینسون (2001) بر پیچیدگی تولید زبانی شرکت کنندگان و فرایندهایی که زبان اموزان برای همیاری به یکدیگر استفاده می کنند می پردازد.