زمینه: وقتی اکتیویته مناسب از ید رادیواکتیو مثل ید131،132،133 جذب بدن شود می تواند سلول های سرطانی تیروئید را نابود کند.درحقیقت بخوبی می دانیم ایزوتوپ های ید علاوه بر تصویربرداری در درمان سرطان و پرکاری تیروئید کاربرد دارند.در یک درمان بهینه باید دوز خاصی به غده تیروئید برسد تا کمترین تابش به نخاع و مهره و بافت نرم و لایه چربی زیر پوست و پوست گردن برسد. هدف: اندازه گیری دوز جذبی در بافت زنده دشوار است هدف این تحقیق محاسبه دوز و کسر جذبی بتا و گاما به روش مونت کارلو است. مواد و روشها: مدل هایی به منظور شبیه سازی بدن و محاسبه دوز ساخته شده است. در روش mird یک یا چند اندام به عنوان چشمه و سایر اندامها به عنوان هدف در نظر گرفته شده و کسر جذب نسبی به صورت نسبت انرژی جذب شده در هدف به انرژی تولید شده در اثر یک واپاشی در چشمه محاسبه و در جدولهایی درج کرده است.در فانتوم mird لوبهای تیروئید بصورت کره های 10 گرمی در نظر گرفته شده اند.در این تحقیق لوبها بصورت بیضیگون (که شباهت بیشتری به آناتومی بدن دارد) با حجم متغیر از 1 تا 25 میلی لیتر در نظر گرفته شده و دوز و کسر جذبی در سایر اندام ها محاسبه شده است. از فایل خروجیf6 دوز جذبی گاما در تیروئید بیضیگون، نخاع گردن، مهره گردن، بافت نرم گردن، لایه چربی زیر پوست و پوست گردن برای لوب از 1 تا 25 میلی لیترمحاسبه شده است.همچنین از خروجی تالی f8 انرژی جذبی بتا در تیروئید و بافت نرم گردن استخراج و دوز جذبی بتا محاسبه ودر جداول درج گردیده است. نتایج: این تحقیق نشان داد برای اکتیویته ثابت در تیروئید وقتی حجم لوب از 1 تا 25 میلی لیتر تغییر می کند دوز جذبی گاما در تیروئید3/88%، بافت نرم 9/6%، لایه چربی3/19% و در پوست 4/17% کاهش و در نخاع 1/32% و در مهره گردن3/32% افزایش می یابد در همین شرایط دوز جذبی بتا در تیروئید9/95% و در بافت نرم 2/64% کم می شود.