از آنجا که هنر محمل حضور ناخودآگاه فردی و جمعی انسان و بازتاب اندیشه ها، احساسات و عواطف و شخصیت او در اشکال و آثار متنوع سمعی و بصری است، از طریق تحت تاثیر قرار دادن حس زیبایی دوستی فطری آدمی، توانایی تاثیرگذاری بر عواطف و احساسات و در نتیجه شخصیت او را دارد. این پژوهش با روش توصیفی به تجزیه و تحلیل اطلاعات و یافته های گردآوری شده از منابع کتابخانه ای پرداخته است. هدف پژوهش حاضر، شناخت نقش و کارکردهای هنر در تحول شخصیت آدمی از یک سو و آشکار سازی نقش هنر در واکاوی زوایای شخصیت انسان معاصر بوده است. از مهمترین نتایج پژوهش حاضر می توان به این نکته اشاره کرد که شخصیت آدمی منجمد و ثابت نبوده، بلکه قابلیت تغییر و تحول و تربیت پذیری دارد.هنرهای شنیداری چون موسیقی و آواز به دلیل محدودیت های اجرایی و تاثیرگذاری بر اساس تفسیر آزادانه ی محتوای اثر توسط مخاطب، تنها درصورت بهره گیری مداوم و انتخاب عالمانه نوع موسیقی تاثیری ماندگار بر بهبود صفات شخصیت دارند اما هنرهای نمایشی و سینما به دلیل گستردگی و تنوع بسیار برای گروه های سنی مختلف و نیز فراوانی و سهولت بهره گیری و بکارگیری همزمان همه ی حواس آدمی در تحول شخصیت، نقش بیشتری ایفا می کنند. علاوه بر این می توان گفت که هنرهای تجسمی به دلیل دوری از کلمه و برون ریزی بی واسطه عواطف و امکانات اجرایی گوناگون، بیشترین اثر و فایده را بر شخصیت مخاطبین دارند.