چکیده: پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی عوامل موثر در اتخاذ سیاست دموکراسی سازی آمریکا در خاورمیانه در شرایط پس از حوادث 11 سپتامبر 2001 بپردازد. بر این اساس، آنچه شالوده ی خطوط کلان رفتار خارجی دولت آمریکا را در قبال منطقه ی مزبور(خاورمیانه) شکل داده است، اصول بنیادین نظریه ی صلح دموکراتیک است که تأکید دارد: نظام های برخوردار از دموکراسی هرگز (عملاً) با یکدیگر وارد جنگ نشده اند، امّا دموکراسی ها با غیر دموکراسی ها وارد جنگ می شوند. بر همین مبنا، الگوی نقش آفرینی سیاست خارجی آمریکا در سال های پس از جنگ سرد با تأکید بر خطوط اصلی نظریه ی مزبور ترتیب یافته که بر مبنای کوشش در مسیر گسترش و ترویج مضامین اخلاقی چون گسترش دموکراسی، حقوق بشر،...، همراه بوده است و ملاحظات کلان تمامیِ رهبران ایالات متّحده را تا پیش از آغاز هزاره ی جدید در الگوی سیاست خارجی این دولت شکل داده است. حوادث سپتامبر2001، خاورمیانه را به مرز منازعه ی آمریکا در "مبارزه با تروریسم" و "گسترش دموکراسی و حقوق بشر" تبدیل ساخت و بر این مبنا تصمیم سازان سیاست خارجی آمریکا به اعمال سیاست های لیبرالی در قالب دموکراسی سازی جهت معماری جامعه ی دموکراتیک با معیارهای آمریکایی در منطقه ی مزبور پرداختند. چراکه به دنبال حادثه ی 11 سپتامبر و عواقب ناشی از آن یعنی: گسترش تروریسم، تشدید فعالیت های آمریکاستیزی و افزایش مشارکت طلبی سیاسی در منطقه؛ پیگیری سیاست گسترش دموکراسی برای آمریکا اهمیت فزاینده ای یافت. کلید واژه ها: نظریه ی صلح دموکراتیک، دموکراسی سازی، تروریسم، خاورمیانه.