pah ها هیدروکربن های آروماتیکی هستند که از دو یا چند حلقه بنزنی تشکیل شده اند. این ترکیبات دارای منشا انسانی و طبیعی می باشند و بدلیل گستردگی حضور، پایداری، قابلیت تجمع زیستی و فعالیت سرطانزایی به یک نگرانی مهم زیست محیطی تبدیل شده اند. گرچه pahها دستخوش فرآیند های جذب سطحی، تبخیر، تجزیه نوری و تجزیه شیمیایی می شوند اما تجزیه میکروبی اصلی ترین فرآیند حذف این ترکیبات از محیط است. در کشورهای رو به توسعه ای نظیر ایران مناطق صنعتی زیادی وجود دارد که در فاضلاب های خروجی خود دارای مقایر زیادی ترکیبات pah می باشند. هدف این تحقیق جداسازی و شناسایی باکتری های بومی تجزیه کننده ترکیبات pah از رسوبات منطقه عسلویه و بررسی پتانسیل تجزیه زیستی آنها می باشد. بر اساس آنالیز توالی 16s rrna باکتری های pseudomonas pachastrellae strain ptg4-14 و pseudomonas pachastrellae strain kmm 330 از ایستگاه پتروشیمی عسلویه و باکتری های micrococcus terreus strain f75124 و bacillus stratosphericud strain 37-pw از ایستگاه اسکله صیادی عسلویه و باکتری های nitratireductor aquibiodomus strain pr57-9 و mesorhizobium sp. jg 4 از ایستگاه جنگل های مانگرو پارک ملی نایبند جداسازی شدند. کلیه جدایه ها قادر به رشد در غلظت ppm60 از مخلوط ترکیبات نفتالن، فنانترن و پایرن در محیط کشت msm بودند. میزان تجزیه زیستی نفتالن بسیار سریعتر از فنانترن و پایرن بود به گونه ای که کلیه باکتری ها حداکثر در سه روز قادر به حذف کامل نفتالن شدند. در طول 6 روز آزمایش میزان تجزیه پایرن توسط جدایه ها از 39 درصد تا 74 درصد متغییر بود. باکتری p. pachastrellae strain kmm 330 با 74 درصد و باکتری b. stratosphericus strain 37-pw 11-oh8 با 39 درصد تجزیه پایرن به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تجزیه پایرن را داشتند. همچنین باکتری p. pachastrellae strain kmm 330 با 84 درصد و باکتری mesorhizobium sp. jg 4 با 76 درصد تجزیه فنانترن به ترتیب بیشترین و کمترین درصد تجزیه فنانترن را به خود اختصاص دادند. کلیه نتایج نشان دادند که باکتری های جداسازی شده کاربرد رضایت بخشی در تجزیه زیستی ناپاکی های pah دارند و می توانند به عنوان اهرمی قدرتمند و کارآمد در اهداف تجزیه زیستی مفید باشند.

سوختگیهایی بر روی میوه گردید که این سوختگیها خود باعث گسترش بیشتر پوسیدگی شد. نانو امولسیون اسانسها در غلظت 1 در هزار تفاوت معنی داری (مثبت یا منفی ؟؟) با غلظت 4 در هزار اسانس نعناع فلفلی و غلظت 1 و 2 در هزار سم تیابندازول نشان دادند. از این بین، نانو اسانس مرزه خوزستانی بهترین کنترل را داشت و پس از آن نانو اسانس نعناع و آویشن به ترتیب در رتبههای بعدی قرار داشتند.

در این پژوهش اثر آفلاتوکسینb1، نوعی جاذب ترکیبی و اسانس دارچین به صورت جدا و ترکیبی بر میزان فعالیت آنزیم¬های گوارشی، ترکیب شیمیایی لاشه و شاخص¬های رشد و کارایی تغذیه بچه ماهیان قزل¬آلای رنگین¬کمان بررسی شد. بدین منظور 828 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 00/2±10 گرم به طور تصادفی در 36 مخزن 300 لیتری توزیع گردیدند که به مدت 61 روز تحت 12 تیمار قرار گرفتند. در انتهای آزمایش از هر تیمار 6 قطعه بچه ماهی جهت بررسی شاخص¬های مورد نظر جدا گردید و از آنها نمونه¬برداری شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری داده¬های کل دوره نشان داد که در مورد فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز، اثر متقابل آفلاتوکسین- اسانس- جاذب اثر معنی¬دار داشت(05/0>p). در مورد فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز، اثرات اصلی و متقابل مربوط به اسانس، جاذب، جاذب-اسانس، جاذب-آفلاتوکسین و اسانس آفلاتوکسین از نظر آماری معنی¬دار بود (05/0>p). در مورد فعالیت آنزیم لیپاز نیز اثرات عوامل اصلی و متقابل اسانس، جاذب، جاذب-اسانس، جاذب-آفلاتوکسین، اسانس-آفلاتوکسین و جاذب-اسانس-آفلاتوکسین از نظر آماری معنی¬دار بود (05/0>p). در مورد شاخص¬های رشد و کارایی تغذیه، نتایج حاصل از ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد ویژه و شاخص وضعیت نشان دادند که تنها در تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس اختلاف معنی¬دار بود(05/0>p). در مورد افزایش وزن بدن، اثر مربوط به عوامل اسانس، اسانس-آفلاتوکسین و جاذب-اسانس-آفلاتوکسین معنی¬دار بود(05/0>p). در مورد سنجش شاخص کبدی اثر اصلی مربوط به عوامل جاذب، اسانس و آفلاتوکسین معنی¬دار بود (05/0>p). در مورد نتایج حاصل از سنجش ضریب کارایی پروتئین، چربی، انرژی و ارزش تولیدی چربی و انرژی، اثر اصلی مربوط به عوامل اسانس و آفلاتوکسین معنی¬دار بودند(05/0>p). اما در مورد ارزش تولیدی پروتئین اثر اصلی مربوط به عوامل اسانس و آفلاتوکسین و اثر متقابل اسانس-آفلاتوکسین معنی¬دار بودند(05/0>p). در مورد داده¬های مربوط به ترکیب شیمیایی لاشه، نتایج حاصل از درصد چربی و رطوبت نشان داد که تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس، اختلاف معنی¬داری از خود نشان دادند(05/0>p). در مورد درصد خاکستر نیز تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس و جاذب اختلاف معنی¬دار نشان دادند(05/0>p). و در مورد درصد پروتئین نیز اثر مربوط به عامل¬های اسانس-آفلاتوکسین و جاذب-اسانس-آفلاتوکسین معنی¬دار بودند(05/0>p). این نتایج نشان داد که جاذب مورد استفاده در این پژوهش نیاز به بازنگری داشته چرا که پیش¬بینی مورد نظر در مورد جذب سم و دفع آن به خوبی محقق نشده است و همچنین با توجه به تاثیرات متفاوت اسانس مورد استفاده، مطالعات بیشتری پیرامون سطح مورد استفاده از اسانس باید صورت پذیرد.