هدف از تحقیق حاضر طراحی الگویی از پیشایند های رفتار اجتماع یار و آزمون آن بر روی دانشجویان دانشگاه شهید چمران است. این الگو بر مبنای مطالعه مبانی نظری روان شناسی اخلاق، فلسفه اخلاق و تحقیقات گذشته شکل گرفته است. در این الگو همدلی به عنوان متغیر مستقل وارد شده و هم بطور مستقیم و هم غیر مستقیم، از طریق میانجی های دین داری، هویت اخلاقی و استدلال اخلاقی اجتماع یار ، رفتار اجتماع یار را پیش بینی می کند. تمام مسیر های ممکن در الگوی حاضر بر اساس تقدم علی همدلی بر سایر متغیر ها، دین داری بر هویت اخلاقی، و هویت اخلاقی بر استدلال اخلاقی اجتماع یار رسم شده است. ابزار های به کار رفته در این تحقیق عبارت بودند از مقیاس گرایش های اجتماع یار (ptm)، نسخه ی بزرگ سالان مقیاس عینی استدلال های اخلاقی اجتماع یار (prom-r)، مقیاس اهمیت برای خویشتن هویت اخلاقی، مقیاس سنجش دین داری و پرسش نامه ی همدلی تورنتو. برای آزمون این الگو ابتدا ابزار ها بر روی نمونه ای متشکل از 180 دانشجویی که از طریق نمونه گیری چند مرحله ای جمع انتخاب شده بودند؛ اعتبار یابی شد. در مرحله ی بعد 438 دانشجوی دیگر از طریق روش نمونه گیری فوق برای سنجش برازش الگو مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حکایت از عدم برازش الگوی اولیه، عدم معنی داری مسیرهای مستقیم همدلی به رفتار اجتماع یار، همدلی به استدلال اجتماع یار، دین داری به رفتار اجتماع یار، دین داری به استدلال اجتماع یار، و استدلال اجتماع یار به رفتار اجتماع یار داشت. با حذف مسیر های غیر معنی دار الگو مورد اصلاح قرار گرفت که شاخص های برازندگی الگو یابی معادلات ساختاری، برازش مناسب الگوی اصلاح شده را نشان داد.