هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر نفوذ سیاسی و شفافیت اطلاعات بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، و همچنین بررسی نقش شفافیت اطلاعات در تبیین رابطه بین نفوذ سیاسی و عملکرد شرکت های مورد بررسی است. با در نظر گرفتن شرایطی 103 شرکت، در بازه زمانی 1389-1382، مورد بررسی قرار گرفت. جهت اندازه گیری نفوذ سیاسی، از درصد مالکیت دولتی (در صورتی که بیش از 20 درصد باشد)، و جهت اندازه گیری شفافیت اطلاعات، از رتبه کیفیت افشا و اطلاع رسانی مناسب سازمان بورس و اوراق بهادار تهران، استفاده شده است. عملکرد شرکت نیز، با سه معیار نسبت بازده دارایی ها، نسبت بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت q توبین، اندازه گیری شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش، نشان داد بین نفوذ سیاسی و شفافیت اطلاعات، رابطه معنادار و منفی وجود دارد. بر اساس نتایج بدست آمده، نفوذ سیاسی و شفافیت اطلاعات رابطه معناداری با نسبت بازده دارایی ها و نسبت بازده حقوق صاحبان سهام، ندارند و زمانی که نسبت q توبین، به عنوان معیار اندازه گیری عملکرد در نظر گرفته می شود، بین نفوذ سیاسی و عملکرد شرکت، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین در رابطه بین نفوذ سیاسی و نسبت q توبین، متغیر شفافیت اطلاعات، دارای نقش واسطه ای است. به عبارت دیگر، نفوذ دولت منجر به کاهش شفافیت اطلاعات می شود، و شفافیت پایین اطلاعات به نوبه خود، منجر به بهبود عملکرد شرکت (نسبت q توبین) می گردد.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ورشکستگی مالی و کیفیت افشا شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این پژوهش از ریسک ورشکستگی مالی مدل اوهلسون به عنوان متغیر مستقل و رتبه کیفیت افشای اطلاعات شرکت ها به عنوان متغیر وابسته استفاده بعمل آمده است. متغیرهای کنترلی استفاده شده در این پژوهش شامل اندازه شرکت، نسبت کل بدهی به کل دارایی ها، متغیر مجازی دوگانگی وظیفه مدیر عامل و بازده دارایی های شرکت است. جامعه آماری پژوهش شامل 136 شرکت طی سال های 1382 تا 1389 است. بر اساس نتایج حاصل، تفاوت معنی داری بین میانگین رتبه کیفیت افشای اطلاعات در شرکت های با ریسک ورشکستگی بالا و شرکت‏های با ریسک ورشکستگی پایین وجود ندارد ولی تأثیر ریسک ورشکستگی بر رتبه کیفیت افشای اطلاعات، مثبت و معنی دار می باشد. نتایج پژوهش همچنین نشان می دهد که تأثیر دوگانگی وظیفه مدیر عامل و بازده دارایی های شرکت بر کیفیت افشای اطلاعات، مثبت و معنی دار ولی تأثیر اهرم مالی بر کیفیت افشای اطلاعات، منفی و معنی دار بوده است و در کل دوره پژوهش حدود 22% از تغییرات کیفیت افشای اطلاعات تحت تأثیر ریسک ورشکستگی مالی و متغیرهای کنترلی بوده است.