تسلیح و بهسازی مشخصات مکانیکی خاک از امور رایج در پروژه های ژئوتکنیکی و سازه های خاکی می باشد. از آنجا که مقاومت کششی خاک ضعیف است طراحان در پی جبران آن از طریق مسلح کردن خاک می باشند. ژئو سنتتیک ها از پرکاربردترین مسلح کننده ها می باشند که در سال های اخیر مورد توجه مهندسان قرار گرفته اند. با توجه به گستردگی انواع ژئوسنتتیک ها زمینه های مختلفی برای تحقیق و بررسی اندرکنش این مواد و خاک به روش های آزمایشگاهی و عددی و تحلیلی به وجود آمده است. هدف طراحان همیشه ایجاد بهترین شرایط برای بروز رفتار مطلوب از ترکیب این مواد با خاک می باشد. در این تحقیق آزمایش ها با استفاده از 3 خاک درشت دانه و 4 نوع ژئوگرید با جنس یکسان و ابعاد چشمه های مختلف انجام گردیده است. آزمایش ها با استفاده از دستگاه برش مستقیم مقیاس بزرگ(large scale) انجام و میزان افزایش مقاومت برشی نسبت به خاک غیر مسلح اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفته است. سرعت بارگذاری در تمام آزمایش ها یکسان و برابر 1 میلیمتر در دقیقه اعمال شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که برای هر خاک با دانه بندی مشخص یک چشمه با اندازه بهینه وجود دارد. همچنین برای هر خاک در یک نسبت منافذ مشخص (نسبت ابعاد چشمه ژئوگرید به اندازه متوسط ذرات) مقاومت برشی افزایش بیشتری نسبت به سایر منافذ داشته است. تغییرات ضریب اتصال در تمامی حالات بررسی و مقادیر حداکثر و حداقل این ضریب برای هر نمونه خاک بدست آمد که بیانگر قویترین و ضعیفترین پیوند خاک با ژئوگرید مربوطه است. تغییرات ضریب اتصال در برابر نسبت منافذ در تنش های مختلف بررسی و مشخص شد هر نمونه خاک با کدام ژئوگرید، در چه نسبت منافذی و تحت چه تنش اعمالی بیشترین مقاومت برشی را از خود نشان می دهد.