هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس اخلاقی در بین سالمندان شهر تهران می باشد. پنج سوال و یک فرضیه در این پژوهش مطرح شده است. جامعه آماری کلیه سالمندان 60 سال به بالا عضو سراهای سالمندان شهرداری تهران از 15 مرداد ماه تا اول آذر ماه 1390 می باشد و روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بود. به این صورت که شهرتهران ابتدا به پنج قسمت تقسیم ،و از هر قسمت یک منطقه به طور تصادفی انتخاب شد. از هر منطقه سه سرای سالمندان و در مجموع 15 سرا انتخاب شدند. از هر منطقه 120 سالمند به صورت در دسترس مورد آزمون قرار گرفتند. 170 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پرسشنامه اخلاقی دارای 17 سوال است که در سه عامل مورد ارزیابی قرار می گیرد. بر پایه ماتریس ساختار عامل ها دو سوال 5 و 6 به علت همبستگی کمی که داشتند حذف شده و سایر سوال هایی که مشترکاً با یک عامل همبسته بودند به شرح زیر استخراج و نامگذاری گردید: عامل یکم: 6 سوال 7 با این عامل همبستگی بالا داشته که بیانگر تشخیص بی قراری است. عامل دوم: 4 سوال همبستگی بالایی با این عامل نشان می دهند که بیانگر نگرش به پیری است. عامل سوم: 5 سوال با این عامل همبستگی بالا نشان می دهد که بیانگر نارضایتی ازخود است. مقدار آلفای بدست آمده 81/0 و این مقدار پس از حذف سوالات نامناسب به83/0 تغییر کرد. فرضیه پژوهش: بین نمرات بدست آمده در پرسشنامه اخلاقی و نمرات بدست آمده از اجرای پرسشنامه سلامت عمومی همبستگی مثبت وجود دارد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین آزمون سلامت عمومی و مفیاس اخلاقی همبستگی 61/0- است که به علت نمره گذاری معکوس در دو آزمون نتیجه همبستگی منفی شده است، هرچه نمره فرد در آزمون اخلاق بالا می رود، نمره وی در آزمون سلامت عمومی پایین می آید، بدین معنی که هرچه افراد با اخلاق بالا تری باشند دارای سلامت عمومی بهتری هستند.