هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه دامنه حرکات چرخشی و قدرت ایزومتریک عضلات شانه با درد و ناتوانی آن در ورزشکاران با و بدون سابقه آسیب شانه بود. به همین منظور 22 شناگر مرد با میانگین سن و سابقه ورزشی به ترتیب (3/2±7/21)، (3/2±72/4)، 22 هندبالیست مرد با میانگین سن و سابقه ورزشی به ترتیب (53/2±61/22)، (9/1±21/4) و 22 مرد غیرورزشکار با میانگین سن (31/2±7/22) به صورت غیر تصادفی هدفدار انتخاب شدند. اطلاعات زمینه ای و مرتبط با سابقه آسیب و عملکرد مفصل شانه توسط پرسشنامه استاندارد ارزیابی عملکرد شانه، و شدت درد و ناتوانی آن از طریق پرسشنامه شاخص درد و ناتوانی شانه به دست آمد. اندازه گیری دامنه حرکات چرخشی شانه با انعطاف سنج جاذبه ای لیتون و اندازه گیری قدرت ایزومتریک چرخش دهنده های شانه و عضلات کتفی- سینه ای با داینامومتر دستی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون (05/0p<) استفاده شد. نتایج نشان داد بین گروه ها از نظر دامنه حرکات چرخشی، قدرت ایزومتریک چرخش دهنده ها و نیز قدرت ایزومتریک عضلات کتفی- سینه ای شانه تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0p<). بین ورزشکاران با و بدون سابقه آسیب از نظر دامنه حرکات چرخشی شانه و قدرت ایزومتریک چرخش دهنده ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از میان متغیرهای مورد بررسی تنها بین قدرت ایزومتریک چرخش دهنده های شانه ورزشکاران، با شدت درد و ناتوانی شانه آنان رابطه معنی داری یافت شد (05/0p<). با توجه به مشاهده رابطه معنی دار میان درد شانه و قدرت عضلات چرخش دهنده ورزشکاران، پیشنهاد می شود در برنامه های تمرینی و توانبخشی آن ها روی تقویت این گروه از عضلات بیشتر تأکید شود.