پژوهش حاضر به بررسی رابطه هوش هیجانی با خودتنظیمی و سبکهای یادگیری دانش آموزان پایه اول دبیرستان شهر جهرم پرداخته است. هدف از اجرای پژوهش، برنامه ریزی در جهت پرورش هوش هیجانی در کنار مولفه های تحصیلی به منظور پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. روش انجام پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه اول دوره متوسطه شهر جهرم به تعداد 1923 نفر (865 نفر دختر و 1058 نفر پسر) که در سال تحصیلی 90-1389 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند. افراد نمونه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن، مقیاس خودتنظیمی بوفارد (srq) و پرسشنامه سبک های یادگیری (lsi) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی محاسبه فراوانی، واریانس، انحراف معیار، میانگین و از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: - بین هوش هیجانی با خودتنظیمی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. از بین مولفه های هوش هیجانی، خوشبختی و مسئولیت پذیری با خودتنظیمی دانش آموزان رابطه معناداری دارند. - از بین سبکهای یادگیری، راهبردهای پردازش با هوش هیجانی دانش آموزان رابطه معناداری دارد. برخی مولفه های هوش هیجانی نیز با سبکهای یادگیری دانش آموزان رابطه معناداری دارند. - هوش هیجانی قادر است راهبردهای پردازش و همچنین خودتنظیمی دانش آموزان را پیش بینی کند. - بین راهبردهای پردازش، راهبردهای نظم دهی و جهت گیری ها و انگیزه های یادگیری دانش آموزان از نظر جنسیت تفاوت معناداری وجود دارد؛ میزان استفاده از این راهبردها در دختران بیش از پسران است. کلمات کلیدی: هوش هیجانی- خودتنظیمی- سبکهای یادگیری- راهبردهای پردازش- راهبردهای نظم دهی – جهت گیری ها و انگیزه های یادگیری.