بانک ها از دیرباز به دلیل امتیازات و شاخصه های متمایز خود نسبت به سایر موسسات و نهادهای دیگر اجتماع، بیشتر کانون توجه مجرمان بوده اند. بزهکارانی که گاه در قالب مراجعین به بانک و گاه در سمت کارکنان، دست به ارتکاب جرایم مختلف از تخریب و سرقت گرفته تا اختلاس و حساب سازی زده و از شیوه های مختلف کسب منفعت می نمایند. در این میان علاوه بر ضرورت رفع چالش های مرتبط با سیاست های جنایی تقنینی و اجرایی و قضایی، حفظ مصالح اقتصادی و مبارزه با جرایم بانکی به جز توسل به آموزه های پیشگیرانه غیرکیفری وضعی و اجتماعی ممکن نخواهد بود. به حتم ارتقاء شرایط محیطی، اتکا به شیوه های نوین معماری، حفاظت فیزیکی و اتخاذ تدابیر فنی محافظتی از بانک ها، علامت گذاری اموال و تقویت نظارت و کنترل رسمی به عنوان راهکارهای پیشگیرانه وضعی و متقابلاً تأکید بر محورهای پیشگیری رشد مدار و جامعه مدار، توجه به سلامت جامعه و مصون نگه داشتن آن از فساد و فحشاء، ارتقاء سطح رفاه اقتصادی خانوارها، گزارش جرایم و موارد مشکوک، فرهنگ سازی امر به معروف و نهی از منکر و مشارکت نهادهای اجتماعی به عنوان رهآوردهای پیشگیری اجتماعی، از جمله مهمترین و کارآمدترین مواردی است که می تواند مورد نظر قرار گیرد.