نام پژوهشگر: آرزو رستمی

آسیل دار کردن الکلها با استفاده از استیک انیدرید و فنیل تری متیل آمونیوم تری برمید بعنوان کاتالیزگر- هم چنین سنتز 1-آمیدوآلکیل 2-نفتولها با استفاده از کاتالیزگرهای اسیدی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه ایلام - دانشکده علوم پایه 1391
  آرزو رستمی   آرش قربانی چقامارانی

چکیده: در این پایان نامه دسته های مختلفی از کاتالیزگرها (کاتالیزگرهای اسیدی و غیراسیدی) برای دو دسته از واکنش های کاتالیزگری به کار برده شده است. در بخش اول این پایان نامه الکل ها با استفاده از انیدرید استیک ودرحضور مقادیر کاتالیزگری از فنیل تری متیل آمونیوم تری برمید، در حلال استون و در دمای اتاق به ترکیب های استیله شده تبدیل شده اند. در بخش دیگر این پایان نامه سه کاتالیزگر شامل، ملامین تری سولفونیک اسید، اسید سیتریک و فنیل تری متیل آمونیوم تری برمید به طور موثری برای آماده سازی 1-آمیدو و/ یا 1-تیوآمیدوآلکیل2-نفتول ها به کار برده شده اند. انواع مختلفی از 1-آمیدو و/ یا 1-تیوآمیدوآلکیل2-نفتول ها از طریق تراکم سه جزئی و تک ظرفی آلدهید های آروماتیک مختلف، 2-نفتول و استامید و/ یا تیواستامید در حضور کاتالیزگرهای مذکور سنتز شده اند. سنتز 1-آمیدو و/ یا 1-تیوآمیدوآلکیل2-نفتول ها در شرایط بدون حلال، با بازده عالی و در دمای 0c100 انجام شده است.

تحلیل داستان گل و نوروز در دو سطح ادبی و زبانی
پایان نامه دانشگاه تربیت معلم - تهران - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1392
  آرزو رستمی   محمود عابدی

در این پژوهش منظومه گل و نوروز در سطح ادبی و زبانی پرداخته شده است.منظومه های داستانی بخش قابل توجهی از آثار ادب فارسی محسوب می شوند. از میان این قبیل آثار غالبأ آنهایی که از بن مایه ی عشق برخوردارند و در واقع جزو داستان های منظوم عاشقانه به شمار می آیند در نزد مردم دارای جایگاه ویژه ای بوده اند. خواجوی کرمانی یکی از چهره های برجسته در عرصه ی ادب فارسی است که غالب اشعارش گواه قدرت و مهارت وی در شاعری است. وی پدید آورنده ی مثنوی هایی به تقلید از بعضی از شاعران پیشین، بخصوص نظامی گنجوی است. از جمله آثار خواجو، مثنوی گل و نوروز را باید نام برد که از منظومه های غنایی و بزمی به شمار می رود. این منظومه ی غنایی که نظیره ای است بر خسرو و شیرین، تأثیر پذیری خواجو را از داستان سرای گنجه هم از نظر محتوا و هم به لحاظ زبان و تصویر های شاعرانه به خوبی نشان می دهد. در این اثر، علاوه بر داستان اصلی، چندین داستان فرعی نیزبه چشم می خورد که از زبان قهرمانان داستان بیان شده است. خواجو، چنان که از آثارش برمی آید ، ظاهرأ داستان را دستاویزی قرار می دهد تا در سایه ی فضایی که داستان برای او فراهم می آورد، به هنرنمایی می پردازد و قدرت خود را به خصوص در ایجاد تصاویر شعری زیبا به نمایش بگذارد.البته نباید از نظر دور داشت که این توجه شاعر به مقوله های زبانی و ادبی موجب نشده تا او از آنچه که به محتوای اثرش مربوط می شود، غفلت ورزد.