درتحقیق حاضر که درحوزه جامعه شناسی سیاسی تنظیم شده است ،گردش نخبگان سیاسی درایران به عنوان یکی از مشخصه های پویایی در تحولات سیاسی مورد بررسی واقع شده است . دراین تحقیق متغیر وابسته گردش نخبگان سیاسی است که باتمرکز بر جایگاه مجلس مورد بررسی قرارگرفته است. متغیرهای مستقل در این تحقیق عبارتنداز: 1- تمایز پذیری اجتماعی . 2- تنوع نمایندگان مجلس. 3- نشریات و مطبوعات سیاسی . 4- مشارکت سیاسی. 5- نظام سیاسی و اجتماعی . با توجه به گستره مفهومی و نظری موضوع تحقیق ازنظریات کلاسیک ومدرن درخصوص این موضوع استفاده شده است .در برخی نظریات گردش نخبگان را عامل اصلاح سیاسی جامعه ، و عدم گردش نخبگان را منجر به دگرگونی و انقلاب دانسته اند. دربرخی نظریات دیگر نیز موضوع نخبگان با رویکرد سازمانی و اقتصادی مورد بررسی واقع شده است. از لحاظ روش شناختی در این تحقیق با توجه به ساختار اصلی، اهداف، و فرضیه ها از روش جامعه شناسی تاریخی و فن رجوع به داده های اسنادی و تاریخی استفاده شده است. براساس یافته های تحقیق مهمترین عوامل موثر بر گردش نخبگان سیاسی را می توان این چنین بیان کرد: وجود آزادی های لازم در ایجاد تشکلهای سیاسی و مدنی اهمیت یافتن انتخابات و استقلال نهادهای انتخابی تساوی شرایط فعالیتهای اقتصادی در دو بخش خصوصی و دولتی ویرایش ذهنیت تاریخی از عدالت اجتماعیِ متأثر از نگرشهای چپ گرایانه تلقی عقلمدارانه از آزادی و درک متعارف از مشارکت و نقش آفرینی سیاسی واژگان کلیدی: گردش نخبگان، مشارکت سیاسی، انتخابات ، قدرت سیاسی .