سیر با نام علمی allium sativa گیاهی از راسته مارچوبه ای ها (asparagales) است .ترکیبات عمده حاوی سولفور در سیر سالم، سولفوکسیدهای ?-گلوتامیل-s-آلیل-l-سیستئین و s-آلیل-l-سیستئین است که از طریق واکنش های آنزیمی در هنگام برش یا خرد شدن سیر به تیوسولفینات ها تبدیل می شوند. تحقیقات علمی اخیر نشان داده اند که ترکیبات موجود درallium خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و دیابت را کاسته و همچنین در تحریک سیستم ایمنی، محافظت در برابر عفونت ها، مقابله با پیری و سرطان موثر است. براساس مطالعات مختلف اعتقاد عمومی بر این است که ترکیبات سولفوره آلی سیر سبب ایجاد نوسان در فعالیت گلوتاتیون-s-ترانسفراز و سیتوکروم p450 می شوند. آلیسین ترکیبی ناپایدار است که به سرعت به منو، دی، تری و پلی سولفیدها، اکسید سولفور و سایر ترکیبات مانند آجون تبدیل می شود. به علت این ساختار ناپایدار گروه های جدید آلیل تیو طراحی شده اند. به منظور دستیابی به ترکیبات مشابه آلیسین با خاصیت پایداری و ضد سرطانی به شبیه سازی مولکولی و محاسبه ی انرژی داکینگ لیگاند با آنزیم های ستوکروم 450p و آنزیم gst از محیط مجازی استفاده شد. در این مطالعه از پایگاه های بیوانفورماتیک pdb(بانک اطلاعاتی پروتئین)، zinc و نرم افزارهای chembiooffice ultra ، autodock vina ، autodock4/2 ، arguslab4/0 استفاده شد. مولکول هایی با شباهت ??-??% نسبت به ترکیبات سولفوره آلی سیر، با مختصات سه بعدی از سایت zinc که یکی از پایگاه های اطلاعات برای آزمایش مجازی است، دریافت شدند. سپس کتابخانه ی مجازی باحدود ???? مولکول ایجاد شد و انرژی پیوند آن ها با 5 آنزیم مورد نظر توسط نرم افزارهای autodock vina ، autodock4/2 محاسبه و همچنین انرژی داکینگ مولکولی ترکیبات سولفوره آلی سیر با 5 آنزیم مورد نظر با سه نرم افزار autodock vina ، autodock4/2 ، arguslab4/0 محاسبه و نتایج از نظر مراحل کار، مقدار انرژی و مدت زمان اجرای داکینگ با هم مقایسه گردید. با توجه به نتایج به دست آمده، نزدیک بودن مقدار انرژی پیوند آلیسین و همچنین سایر ترکیبات سولفوره آلی سیر با هر یک از 5 آنزیم نشان می دهد که این ترکیبات روی هر 5 آنزیم اثرگذار است. ترکیبات شبه آلیسینی آروماتیک که دارای حلقه آروماتیک شش ضلعی با یک زنجیره جانبی گوگرددار هستند دارای حداکثر انرژی پیوند می باشند. ترکیبات دارای ازت (n) و اکسیژن (o) نیز دارای انرژی پیوند بالاتری نیز هستند که احتمالا به علت افزایش پیوند هیدروژنی این لیگاندها با مولکول گیرنده می باشد.