محافظه کاری یکی از ویژگی های کیفی اطلاعات در گزارشگری مالی محسوب می شود که سبب رویکرد محتاطانه در تشخیص و سنجش درآمدها و دارایی ها می گرددد. محافظه کاری واکنشی احتیاطی است که در شرایط نبود اطمینان به کار گرفته می شود. این رویکرد نشان می دهد که نا اطمینانی و ریسک ذاتی عملکرد ، موضوعی مهم در انتخاب رویه های حسابداری شرکت است. از سوی دیگر اعتبار بخشی به اطلاعات ارائه شده توسط شرکت نیازمند حسابرسی است. بدیهی است که حق الزحمه حسابرسی تابعی از میزان و حدود و ماهیت رسیدگی هاست بنابراین انتظار می رود گزارشگری سودهای محافظه کارانه توسط مدیریت ، سبب شود تا ریسک حرفه ای کار حسابرسی کم شده و در نتیجه آن حدود و حجم رسیدگی ها کاهش یابد و با کاهش در حدود، دامنه و حجم رسیدگی ها حق الزحمه حسابرسی کاهش یابد.