نام پژوهشگر: زینب یوسفوند

تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی و ظرفیت عملکردی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز(ms)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده تربیت بدنی 1391
  زینب یوسفوند   عبدالحسین پرنو

هدف از این پژوهش تعیین تأثیر 8 هفته تمرینات مقاومتی بر قدرت عضلانی و ظرفیت عملکردی بیماران مبتلا به ms بوده است. بدین منظور، 16 نفر از زنان مراجعه کننده به انجمن ms کردستان در پژوهش حاضر با میانگین سنی (89/6 ±13/31 )سال، قد (80/4 ± 06/163) سانتی متر، وزن (31/10 ±22/62) کیلوگرم و مقیاس گسترش یافته وضعیت ناتوانی ( 26/1 ±46/2) شرکت نمودند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (8n=) و گواه (8n=) تقسیم شدند. گروه آزمایش علاوه بر مصرف دارو های تجویز شده، در یک برنامه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته، 3 بار در هفته با شدت 40-70 درصد یک تکرار بیشینه شرکت کردند و گروه گواه فقط داروهای تجویز شده را مصرف نمودند. دو روز قبل و بعد از پروتکل تمرینی، قدرت عضلانی و ظرفیت های عملکردی به ترتیب از طریق آزمون یک تکرار بیشینه و آزمون های 10 متر راه رفتن، 6 دقیقه راه رفتن، آزمون برخاستن و رفتن زمانبندی شده و تست 3 دقیقه ای پله اندازه گیری شدند؛ همچنین هزینه انرژی بیماران قبل و بعد از 8 هفته تمرین از طریق شاخص هزینه فیزیولوژیکی مورد مطالعه آماری قرار گرفت و پرسشنامه mfis-5 برای اندازه گیری خستگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss19 و آزمون های آماری t مستقل و وابسته انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در پس آزمون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش و گواه در قدرت پرس پا (011/0p=)، پرس سینه (004/0p=)، خم کننده های زانو (002/0p=)، باز کننده های زانو (004/0p=)، خم کننده های آرنج (001/0p=)، آزمون 6 دقیقه راه رفتن (011/0p=)، آزمون 10 متر راه رفتن (010/0p=)، آزمون برخاستن و رفتن (006/0p=)، تست 3 دقیقه پله (049/0p=)، خستگی (033/0p=) و شاخص هزینه فیزیولوژیکی (05/0p=) وجود داشت؛ در حالی که، در پیش آزمون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش و گواه در فاکتورهای فوق وجود نداشت (به ترتیب؛ 46/0p=، 73/0p=، 75/0p=، 65/0p=، 57/0p=، 76/0p=،60/0p=، 96/0p=، 94/0p=، 11/0p= ،12/0p= و 96/0p=). باتوجه به نتایج این پژوهش می توان اظهار داشت، برنامه تمرین مقاومتی می تواند سبب افزایش قدرت عضلانی، تعادل، بهبود سرعت و مسافت راه رفتن، کاهش خستگی و بهینه کردن شاخص هزینه فیزیولوژیکی در افراد مبتلا به ms شود و تمرین قدرتی به خوبی توسط این بیماران تحمل می شود و اثر زیانباری بر روند تشدید این بیماری ندارد.