در حال حاضر، 90 درصد شرکت ها و سازمان ها در کشورهای مختلف را سازمان های کوچک و متوسط تشکیل می دهند. استفاده از معماری سرویس گرا در این سازمان ها، راه کاری جهت کاهش فاصله فناوری اطلاعات و کسب و کار می باشد که موجب چابکی، رقابت پذیری و افزایش قابلیت پاسخ گویی به تغییرات می گردد. شناسایی سرویس، مهم ترین گام در پیاده سازی معماری سرویس گرا است. روش های موجود از منابعی نظیر سیستم های موروثی، پایگاه داده، کد برنامه ها، موجودیت های کسب و کار و اهداف، جهت شناسایی سرویس استفاده می نمایند. ایده اصلی ما، توسعه و خودکارسازی روش های موجود مبتنی بر فرآیند کسب و کار به منظور پوشش ویژگی ها و محدودیت های سازمان های کوچک و متوسط می باشد. مدل سازی فرآیندهای کسب و کار به عنوان منبع اصلی شناسایی سرویس، علاوه بر سادگی، در دسترس بودن و هزینه کم، موجب تطابق سرویس های شناسایی شده با فعالیت ها و کارکردهای سازمان می شود. در این روش، ابتدا ماتریس ارتباطات بین وظایف هر فرآیند، بر اساس مدل فرآیند کسب و کار سازمان ایجاد شده و مقادیر این ماتریس بر اساس شاخص هایی نظیر ارتباط بین وظایف و تعداد فراخوانی های هر وظیفه به روز می گردد. در نهایت با استفاده از الگوریتم بانچ، وظایف موجود در فرآیند به صورتی که وظایف هر خوشه، بیشترین ارتباط داخلی و کمترین ارتباط بین خوشه ای را داشته باشند، خوشه بندی شده و در قالب سرویس معرفی می گردند. نتایج حاصل از مقایسه این روش با سایر روش های شناسایی سرویس، نشان دهنده توجه بیشتر این روش به ویژگی ها و محدودیت های سازمان های کوچک و متوسط و سازگاری بیشتر با این سازمان ها می باشد. همچنین نتایج انجام مطالعه موردی نشان دهنده تطبیق بالای سرویس های شناسایی شده با این روش و نظر کارشناسان خبره سازمان می باشد.