به منظور بررسی تأثیر تاریخ کاشت و سن نشاء بر عملکرد خارج از فصل پیاز، آزمایشی در سال زراعی 91-1390 در دو منطقه گچساران و نورآباد ممسنی اجرا گردید. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل های آزمایش شامل تاریخ کاشت در سه سطح (7 تیر، 22 تیر و 5 مرداد) به عنوان عامل اصلی، و ترکیب سن نشاء (سن نشاء در سه سطح 60، 75 و 90 روزه) و ارقام پیاز (در دو سطح شامل پریماورا و تگزاس ارلی وایت) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که تأثیر تاریخ کاشت، رقم، سن نشاء، برهمکنش تاریخ کاشت و رقم، برهمکنش تاریخ کاشت و سن نشاء، برهمکنش رقم و سن نشاء و برهمکنش سه گانه عامل های آزمایش بر عملکرد سوخ در هر دو منطقه مورد آزمایش معنی دار گردید. در منطقه گچساران، بیش ترین عملکرد سوخ از تیمار تاریخ کاشت 5 مرداد، سن نشاء 90 روزه در رقم پریماورا با میانگین 32/165 تن در هکتار و کم ترین عملکرد سوخ از تیمار تاریخ کاشت 7 تیر، سن نشاء 60 روزه در رقم تگزاس با میانگین 82/90 تن در هکتار به دست آمد. در منطقه نورآباد ممسنی، بیش ترین عملکرد سوخ از تیمار تاریخ کاشت 5 مرداد، سن نشاء 90 روزه در رقم پریماورا با میانگین 13/166 تن در هکتار و کم ترین عملکرد سوخ نیز از تیمار تاریخ کاشت 22 تیر، سن نشاء 90 روزه در رقم تگزاس با میانگین 14/89 تن در هکتار به دست آمد. بنابراین با در نظر گرفتن نتایج حاصله برای حصول بهترین نتیجه در کشت خارج از فصل پیاز در هر دو منطقه، تاریخ کاشت 5 مرداد و سن نشاء 90 روزه و رقم پریماورا توصیه می شود. همچنین در صورت کشت رقم تگزاس ارلی وایت برای منطقه گچساران، تاریخ کاشت 5 مرداد و سن نشاء 60 روزه و برای منطقه نورآباد ممسنی، تاریخ کاشت 7 تیر و سن نشاء 90 روزه پیشنهاد می گردد.