در این پایان نامه روش ذخیرهسازی جدیدی به نام کدهای بازیابی کننده ی ترکیبی مطرح میشود و در آن موازنه ای بین پهنای باند بازسازی و ظرفیت ذخیره سازی در هر گره ی ذخیره کننده ارائه می شود و مطابق با آن، دو کد جدید با کمترین ظرفیت ذخیره سازی و کمترین پهنای باند بازسازی معرفی می شود. همچنین با فرض برابر بودن کل ظرفیت ذخیره سازی کدهای بازیابی کننده و کدهای بازیابی کننده ترکیبی، پهنای باند بازسازی این دو روش با هم مقایسه و اثبات می شود که در شرایط خاصی می توان پهنای باند بازسازی کدهای بازیابی کننده ترکیبی را نسبت به کدهای بازیابی کننده کاهش داد. همچنین با تعریف تابع هزینه ی دریافت داده، نشان داده می شود که با روش ارائه شده هزینه دریافت داده نیز کمتر است. در کدهای بازیابی کننده، ظرفیت ذخیره سازی در هر گره متقارن در نظر گرفته شده است و نیز هر گره ی جدید برای بازسازی برای اینکه بهترین عملکرد را داشته باشد باید به همه ی گره های موجود متصل شود. این روش خود باعث ایجاد ترافیک زیادی در شبکه می شود. این مسائل باعث ایجاد انگیزه ای برای معرفی روش کدکردن دیگری شد. یعنی آیا می توان روش کدکردنی ارائه داد که در آن تا حد ممکن نیاز نباشد برای داشتن پهنای باند بازسازی کم به همه ی گره های موجود متصل شد و در عین حال پهنای باند بازسازی کمی نیز داشت؟ آیا می توان ظرفیت ذخیره سازی متفاوتی در گره های ذخیره کننده داشت و عملکرد سیستم نسبت به حالت تخصیص متقارن بهتر شود؟ به این ترتیب، در این پایان نامه روش کدکردن جدیدی به نام روش کدهای بازیابی کننده ی ترکیبی، ارائه خواهد شد که این روش همه ی مزیت های کدکردن به روشهای ذکر شده در قبل را دارد و تحت شرایطی، حتی عملکرد بهتری نیز نسبت به روش های موجود دارد.