هنگام طراحی سیستم تعلیق در خودروهای سواری معمولی نمی توانیم معیارهای راحتی و پایداری را به تنهایی در نظر بگیریم.در این مواقع با توجه به کلاس کاری خودرو معیارهای راحتی و پایداری همراه یکدیگر و با نسبتی معین در طراحی سیستم تعلیق دخالت خواهند داشت.اصولاً در چنین مواقعی مزایای معیارهای ذکر شده را به دلیل در نظر گرفتن نسبی معیار دیگر از دست می دهیم. آنچه در این پایان نامه مورد بررسی قرار گرفته است،طراحی کنترلری است که شتاب ناشی ازارتعاشات منتقل شده به بدن انسان را کاهش دهد و همچنین در مواقع بحرانی میزان جابجایی تایر نسبت به جاده را کمتر کند. مدل پیشنهادی برای بدن یک مدل چهار درجه آزادی و مدل پیشنهادی برای خودرو یک مدل هفت درجه آزادی است. کنترلر پیشنهادی یک کنترلر بهینه-فازی است که کنترلر بهینه برای طراحی فیدبک حالت و کنترلر فازی برای تغییر در توابع وزنی کنترلر بهینه مورد استفاده قرار گرفته است.برای تأیید مقاوم بودن کنترلر طراحی شده ،انواع ورودی های جاده واقعی با تغییر در سرعت حرکت خودرو به مدل اعمال شده است.نتایج به دست آمده نشان می دهد که این کنترلر تأثیر بسیار زیادی در کاهش شتاب منتقل شده به بدن و همچنین در مواقع بحرانی باعث کاهش جابجایی تایر نسبت به ورودی جاده شده است.