در این تحقیق ، به مقایسه نشست سطح زمین در اثر حفر تونل به وسیله ماشین حفار تونل (tbm) بین حالات تونل تک و تونل های دوقلو ، در بخشی از مسیر شرقی – غربی خط 7 متروی تهران پرداخته شده است. تحلیل در حالت تونل تک به سه روش : مشاهداتی (ابزار دقیق) ، عددی (نرم افزار پلاکسیس) و تجربی (پک) صورت گرفته است . همچنین ، با انطباق منحنی های نشست سطح زمین ، حاصل از روش عددی و روش تجربی بر روی هم ، سعی شده است که میزان دقت روش تجربی در مقایسه با روش عددی سنجیده شود . همچنین با در نظر گرفتن تغییرات سطح آب زیرزمینی ، رابطه ای خطی بین پارامترهای "سطح آب زیرزمینی" و "vloss " تعریف شده است . در تحلیل در حالت تونل های دوقلو ، روش های عددی و تجربی مورد استفاده قرار گرفته اند (در این تحلیل نیز ، اعتبارسنجی روش تجربی در مقایسه با روش عددی و همچنین استخراج رابطه ای خطی بین پارامترهای "سطح آب زیرزمینی" و "vloss " – به مانند تحلیل در حالت تونل تک – صورت گرفته است) . در انتها ، بررسی ها و نتیجه گیری های لازم ، با مقایسه بین منحنی های نشست سطح زمین در اثر حفاری تونل تک (با قطر 2/9) و حفاری تونل های دوقلو (با قطر 5/6) انجام شده است .