داده های ژئوشیمیایی به طور قراردادی به چهار نوع تقسیم می شوند: عناصر اصلی، عناصر کمیاب، ایزوتوپ های رادیواکتیو و ایزوتوپ های پایدار. هر یک از این داده ها برای اهداف خاصی ذر پترولوژی مورد استفاده قرار می گیرند. مطالعات ژئوشیمیایی زمانی ثمربخش هستند که یک مدل یا فرضیه خاص مورد آزمایش قرار گیرد. این مدل یا فرضیه، در نهایت بر فرض روشنی از روابط زمین شناسی استوار است؛ بنابراین هر مطالعه ژئوشیمیایی موفقیت آمیز باید بر اساس یک درک صحیح از زمین-شناسی منطقه استوار باشد. در هر مطالعه ای که با نتایج کمی همراه است، احتمال وقوع خطا امری اجتناب ناپذیر است. این خطاها ممکن است تصادفی بوده و یا اینکه از نوع سیستماتیک باشند که بایستی در مطالعات مشخص شوند. در مطالعات ژئوشیمیایی نیز اگر داده ها صحیح نباشند و یا خطای همراه داده ها به خوبی مشخص نگردد، اطلاعات و علم حاصل از آنها نیز دارای اشکال خواهد بود. در پژوهش های پترولوژی درایران تقریباً پترولوژی مترادف با مطالعه شیمی سنگ کل است. آیا با داده های ژئوشیمیایی می توان تمام مطالب علمی مرتبط با تشکیل و تحول سنگ های آذرین را مطالعه کرد؟ ارزش داده های ژئوشیمیایی چقدر است؟ خطا در این داده ها چگونه است؟ توزیع خطا چه تأثیری در تعبیر و تفسیرهای پترولوژی و زمین شناسی بزرگ مقیاس مانند محیط تکتونیکی تشکیل سنگ های آذرین دارد؟ درجه اعتبار استفاده از نمودارهای مختلف متمایزکننده نوع سنگ-ها، سری های ماگمایی و محیط تشکیل سنگ ها تا چه حد می باشد؟ آیا نحوه نمونه برداری در مطالعات پترولوژی مطابق با استانداردهای آماری است؟ در این پایان نامه سعی شده است این مورد بسیار مهم را که شاید اهمیت آن بسیار بیشتر از مطالعه موردی یک برونزد مثلاً گرانیتی است، مورد توجه قرار گیرد.