چکیده این پژوهش بر آن است تا با بهره گیری از روش تحلیل انتقادی گفتمان، انعکاس مسائل مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... را در شعر اخوان کشف کرده و به بازنمود رابطه ی متقابل شعر و جامعه بپردازد و از این رهگذر گفتمان های موجود در شعر او را تبیین نماید. تحلیل انتقادی گفتمان، نوعی مطالعه ی میان رشته ای است و به عنوان روشی نسبتاً جدید در نقد ادبی، در پی تجزیه و تحلیل متن، خوانشی دقیق و عمیق از آن ارائه می دهد. در این پژوهش، از میان نظریه های نسبتاً متفاوتی که درباره-ی تحلیل گفتمان وجود دارد، از روش «تحلیل انتقادی گفتمانِ» فرکلاف استفاده شده است. روش فرکلاف که روشی جامع تر از سایر روش ها به نظر می رسد، دارای سه مرحله ی توصیف، تفسیر و تبیین است. در این پژوهش، چند شعر روایی از اخوان، در چارچوب روش فوق مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند تا مولفه های گفتمان مدار آنها در ابعاد مختلف محتوایی، صوری و فردی و اجتماعی روشن گردد. در این راستا مشخّص گردید که بسیاری از آواها، واژگان، افعال، وجوه فعلی، روابط معنایی، عبارتبندی بندها و جمله ها، انسجام و شکل صوری و ... در اشعار اخوان دارای بسامد و بارِگفتمانی هستند. به طور کلی گفتمان های قابل برداشت از اشعار مورد بررسی را، می توان به گفتمان های خودآگاه و ناخودآگاه، مشتمل بر گفتمان های ایدئولوژیکی، فلسفی، سیاسی و هویتی تقسیم کرد که همه ی آنها با شخصیت، زندگانی و جامعه ی شاعر و شرایط حاکم بر آن ارتباطی تنگاتنگ دارند. بعضی از این گفتمان ها عبارتند از: ناامیدی، شکست، جبرانگاری، ناسیونالیسم، مبارزه، اعتراض و انتقاد، مقابله با ضدّارزش ها، جدال سنّت و مدرنیته و جست وجوی هویت. واژگان کلیدی: اخوان ثالث، اشعار روایی، گفتمان، تحلیل انتقادی.