ایالت شروان از دیر باز به دلیل موقعیت سوق الجیشی و اقتصادی مورد توجه دولت های مجاور خود قرار داشت. در دوره ی صفوی در این ناحیه شورش ها ی استقلال طلبانه علیه دولت مرکزی صفوی شکل گرفت ولی هر بار توسط صفویان سرکوب می گردید. علی رغم این که حکومت شروانشاهان در سال 945هـ.ق به دست شاه طهماسب اول منقرض گردیدند و خودمختاری آنان پایان یافت امّا آنان برای باز یافتن حیات سیاسی شروان به شورش های استقلال طلبانه دست زدند. شروانیان که سنی مذهب بودند به دلیل ستم های سیاسی و مذهبی صفویان، دست یاری به سوی دولت عثمانی دراز نمودند و همین امر سبب دخالت روز افزون عثمانی ها در امور شروان گردید به طوری که در برهه هایی از این دوران، شروان و سایر شهرهای آن به تصرف عثمانی در آمد. این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی و تکیه بر منابع کتابخانه ای بر آن است تا تحولات سیاسی ایالت شروان در دوره ی صفوی را بررسی نماید. منابع تحقیق حاکی از آن است که انضمام شروان به دولت صفوی موجب شورش های استقلال طلبانه و دخالت روس و عثمانی به دلیل قرابت های مذهبی و نژادی در این ایالت گردید.