محمد حسین نظیری نیشابوری (متوفی 1020یا 1023) از جمله شاعران قرن یازدهم و از پیشگامان طرز هندی یا طرز نو می باشد که دارای اشعاری نغز ، موزون و بی نظیر است . نظیری از میان انواع ادبی در غزل ، قصیده ، قطعه ، ترکیب بند ، ترجیع بند و رباعی طبع آزمایی کرده و دراین بین به ویژه در غزل از هم عصرانش گوی سبقت ربوده است . بررسی و احاطه و تسلّط بر اشعار وی بدون احاطه بر دقایق و نازک خیالی هایی که خاصّ سبک هندی است لطفی نداشته ، از این رو این دیوان که نزدیک به دوازده هزار بیت می باشد فرهنگ لغات و تعبیرات و اصطلاحاتی را که تسلّط نظیری رابر علوم و فنون زمان خود مانند نجوم ، طب ، فلسفه ، عرفان و.... نشان دهد می طلبد . در این پایان نامه علاوه بر معانی لغات مشکل و تعبیرات تازه ، به آیات و احادیثی که در اشعار وجود داشته نیز اشاره ای شده و علاوه ی بر آن توجّهی خاص به کنایات به کار برده در شعر نظیری گردیده است.