شیوع دیابت در جهان در حال افزایش است و بیماری عروق کرونر قلب (chd)علت اصلی مرگ و میر در بیماران دیابتی می باشد.هدف از این پژوهش عبارت است از مطالعه ی اثرتمرین هوازی بر مقادیرicam-1شاخص التهابی جدید و پیشگویی کننده ی بیماری های قلبی و عروقی . بدین منظور 24 زن مبتلا به بیماری دیابت نوع 2 مرکز دیابت شهر همدان بصورت داوطلبانه و بعد از معاینات پزشکی انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه تجربی(n=12) درسنین (01/3±7/43)سال وقد(06/0±56/1)مترووزن(18/11±12/69)کیلوگرم وگروه کنترل(n=12)با سن(73/1±42/45)سال وقد(07/0±58/1) مترووزن(29/11±24/72)کیلوگرم قرار گرفتند. تمرین هوازی شامل 10هفته تمرین بود که با تواتر سه جلسه در هفته انجام شد و هر جلسه به مدت 55-45 دقیقه.این مدت شامل دویدن نرم (از10 تا 20 دقیقه) حرکات موزون یا ایروبیک به طور فزاینده (20 تا 35 دقیقه) و حرکات کششی (از 5 تا 10 دقیقه) برای سرد کردن بدن انجام شد.دویدن نرم از 5 دقیقه در جلسه های اول شروع و به 15 دقیقه در جلسه های آخر رسید . حرکات موزون شامل حرکاتی می باشد که عضلات بزرگ دست و پا را درگیرمی کند . طی دوره تمرین مدت و شدت تمرین به تدریج افزایش یافت. شدت تمرینات در 3 هفته اول 60%-65% ضربان قلب بیشینه، 3هفته دوم 70%-65% ضربان قلب بیشینه، 2 هفته بعدی70%-75% ضربان قلب بیشینه و 2 هفته آخر 80%-75% ضربان قلب بیشینه اجرا شد. قبل از اجرای تمرین اصلی 10 دقیقه گرم کردن شامل (دویدن آرام : 3-2 دقیقه، اجرای حرکات کششی: 5 دقیقه، دویدن آرام : 3-2 دقیقه ) در نظر گرفته شد. خون گیری پس از 12 ساعت نا شتایی در شروع و پایان 30جلسه تمرین در شرایط مشابه انجام شد و مقادیرicam-1 اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از، آزمونtزوجی، وآزمون tمستقل، در سطحp?0/05))برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بر اساس نتایج آزمون t زوجی سطح icam-1 در گروه استقامتی ( p?0/02) با کاهش معنی دار همراه بوده است. از سوی دیگر پس از اجرای تمرینات سطوح انسولین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی نیز به صورت معنی داری بهبود یافت p?0/05)). تغییرات سطح سرمی icam-1 در بیماران دیابتی، در مقایسه باگروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. (p?0/05)