هدف اولیه از انجام این پروژه، سنتز نانوکامپوزیت های هسته غشایی tio2/ sno2 می باشد. برای دستیابی به این هدف، ابتدا نانوذرات دی اکسید تیتانیم به روش هیدروترمال تهیه شد. در تهیه ذرات tio2 ، پارامترهای مختلف نظیر ph، دما، زمان و افزودنیهای متفاوت بررسی شده و نقش آن ها در ویژگی ذرات تهیه شده مورد بررسی قرار گرفت. پودرهای دی اکسید تیتانیم تهیه شده از روش هیدروترمال در دمای 120 درجه سانتیگراد کریستالی و به فرم آناتاز بودند و نیاز به کلسیناسیون ذرات نبود. در مرحله ی بعد، نانوکامپوزیت های هسته غشایی به روش سل ژل و در حضور ذرات tio2 (تهیه شده در مرحله قبل) و پیش ماده ی sncl4.5h2o تهیه شد. در سنتز این ذرات از غلظت های مختلف ماده ی غشا ( نسبت های هسته به غشا متفاوت ) استفاده شد و ویژگی های آن ها با استفاده از آنالیزهای xrd، ftir، sem، edx و tem مورد بررسی قرار گرفت. همچنین در مورد این ذرات از دو روش تهیه پودر، تبخیر و جداسازی از محلول با سانتریفیوژ استفاده شد و تفاوت این دو روش مورد بررسی قرار گرفت. هدف بعدی در انجام پروژه، بررسی ویژگی حسگری گاز ذرات هسته غشا tio2/ sno2 تهیه شده و مقایسه آن با خاصیت حسگری ذرات tio2 خالص بود. برای انجام آزمایش های حسگری، ذرات سنتز شده به روش پرس پودر به صورت قرص تهیه و آزمایش حسگری پودرها نسبت به گاز اتانول انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که به دلیل ویژگیهای منحصر بفرد ذرات نیمه هادی هسته غشایی در مکانیزم جدایش بار، حسگری ذرات هسته غشایی از ذرات اکسیدی خالص بیشتر است.