نیاز روزافزون کاربران برای دسترسی به نرخ های ارسال بالا از سوی کاربران ماکروسل، این شبکه را با افزایش ترافیک مواجه ساخته است. فمتوسل با بهبود دادن ظرفیت و پوشش محیط های داخلی، به نظر می رسد تنها راه کار بلند مدت برای حل مساله ی ترافیک در شبکه ی موبایل می باشد. از آن جایی که فمتوسل در طیف فرکانسی ماکروسل کار می کند، موجب پیدایش تداخل های جدیدی در شبکه شده و چنان چه مدیریتی بر روی آن صورت نگیرد نه تنها به حل مشکلات ماکروسل کمک نمی کند بلکه کارایی آن را کاهش می دهد. در این پایان نامه جهت بهبود عملکرد شبکه های دو لایه ی مبتنی بر فمتوسل، تداخل را با استفاده از روش پرش زمانی کاهش داده ایم. به این منظور، احتمال خاموشی کاربر ماکروسل که از ایستگاه پایه ی فمتوسل های مجاورش سیگنال تداخل دریافت می کند به طور دقیق محاسبه شده و با استفاده از این احتمال خاموشی و روش مونت کارلو، ظرفیت ارسال در شبکه ی ماکروسل با استفاده از شبیه سازی محاسبه شده است. هم چنین به منظور رسیدن به شکل ساده تری از احتمال خاموشی، باندهای پایین و بالای تقریب گوسی احتمال خاموشی نیز محاسبه شده اند. نتایج نشان می دهند استفاده از روش پرش زمانی تاثیر چشمگیری در کاهش احتمال خاموشی و هم چنین افزایش ظرفیت ارسال ماکروسل داشته است.

هدف از انجام این پایان نامه بهبود عملکرد کاربران ثانویه از دید مجموع نرخ ارسالی و افزایش پایداری سیستم از دید نرخ خطای بیت در شبکه های رادیوشناختی است. به کمک همسونهی تداخل‎(ia)،‎ با طراحی فیلترهای پیش کدکننده و پس پردازش کننده، شرایطی را فراهم می آ وریم که کاربران ثانویه بدون ایجاد هیچ گونه اثر مخربی بر عملکرد کاربران اولیه ، نرخ ارسالی خود را افزایش دهند. در ابتدا در یک شبکه رادیوشناختی، با افزایش تعداد کاربران اولیه که همسونهی تداخل بین آنها انجام شده است، دو دیدگاه متفاوت برای حذف تداخل های اعمالی شبکه ثانویه بر روی شبکه اولیه پیشنهاد خواهیم کرد. در دیدگاه اول با مشخص بودن زیرفضاهای مطلوب هریک از کاربران اولیه، سعی می کنیم تداخل های دریافتی از کاربران ثانویه را در زیرفضایی متعامد با این زیرفضا قرار دهیم که این امر با طراحی ماتریس های پیش کدکننده کاربران ثانویه به نحوی که شرایط موردنظر برقرار باشد، امکان پذیر است. در دیدگاه دوم، با در نظر گرفتن زیرفضاهای تداخلی شبکه اولیه، سعی می کنیم تداخل های دریافتی از هریک از کاربران ثانویه را به این زیرفضا نزدیک کنیم. همچنین برای حذف تداخل های دریافتی از شبکه اولیه بر روی شبکه ثانویه، ماتریس های پس پردازش کننده کاربران ثانویه را به نحوی طراحی می کنیم که قادر به حذف این تداخل ها باشند. با پیشنهاد یک الگوریتم که نسخه توسعه یافته ای از الگوریتم کمینه کردن میزان نشتی تداخل‎(min-wli)‎ است و سرعت همگرایی بالاتری نسبت به این الگوریتم دارد، همسونهی تداخل را بین کاربران شبکه رادیوشناختی پیاده سازی می کنیم . از الگوریتم های ‎water-filling‎ و انتخاب آنتن برای بهبود عملکرد هرچه بیشتر شبکه رادیوشناختی کمک می گیریم و نشان می دهیم که استفاده از الگوریتم انتخاب آنتن باعث پایداری هر چه بیشتر سیستم رادیوشناختی می شود. در ادامه با هدف افزایش نرخ ارسالی کاربران ثانویه ضمن رعایت این اصل که اثرات مخرب متقابل دریافتی بین شبکه اولیه و ثانویه حذف شود، یک مساله بهینه سازی ارائه می کنیم که با حل این مسئله و یافتن مقادیر مناسب فیلترهای پیش کدکننده و پس پردازش کننده، عملکرد شبکه ثانویه بهبود می یابد. در پایان با رائه شبیه سازی هایی برای ارزیابی روش های پیشنهادی و همچنین ارائه نتایج و پیشنهادات به مطالب خاتمه می دهیم.