امروزه تضمین توسعه پایدار هر کشور منوط به حفظ و استفاده بهینه از منابع محدود و غیرقابل جایگزین در آن کشور شده است. اقدامات گوناگونی برای مواجهه با این مسئله توسط دولت ها انجام گرفته است که از جمله آن ها اعمال قوانین و اصول سبز مانند استفاده از مواد خام سازگار با محیط زیست در مراکز تولیدی و صنعتی، کاهش استفاده از منابع انرژی و استفاده مجدد ضایعات بر شرکت ها و سازمان ها است. تسری مقررات دولتی جهت اخذ استانداردهای زیست محیطی و تقاضای رو به رشد مصرف کنندگان برای عرضه محصولات سبزبه زنجیره تأمین که تمام فعالیت های مرتبط با جریان کالا از مرحله ماده خام تا تحویل کالا به مصرف کنندگان نهایی، به انضمام جریان اطلاعات در سرتاسر زنجیره را در بر می گیرد، موجب ظهور مفهوم جدید مدیریت زنجیره تأمین سبز یا gscm شده است که در بر گیرنده مراحل چرخه عمر محصول از طراحی تا بازیافت است. اتخاذ استراتژی سرمایه گذاری در زمینه بهبود عملکرد زیست محیطی زنجیره تأمین مزایا و منافع زیادی را مانند صرفه جویی در منابع انرژی، کاهش آلاینده ها، حذف یا کاهش ضایعات،ایجاد ارزش برای مشتریان و درنهایت ارتقای بهره وری را برای شرکت ها و سازمان به همراه خواهد داشت. این مقاله با بیان اهمیت gscm برای سازمان ها و شرکت ها آغاز می شود سپس به بررسی فاکتورهای تأثیرگذار بر شرکت ها یا محرک های انطباق و پذیرش gscm پرداخته می شود این محرک ها می توانند به ابعاد مختلف بازارو رقبا ، دولت، تکنولوژی زیست محیطی، هزینه و مالی ،قابلیت سازمانی و خود سازمان ها دسته بندی شوند و مثال هایی از کاربرد gscm برای روشن تر شدن موضوع بیان می گردد.