نانوکامپوزیت آلومینا- نانولوله کربنی متخلخل به عنوان ماده ای برای کاربردهای پزشکی در این پژوهش با استفاده از نانولوله کربنی چند دیواره به عنوان فاز تقویت کننده، ایزوپروپکسید آلومینیوم به عنوان منبع آلومینا، پلورونیک f127 به عنوان سورفکتانت، اتانول و اسید نیتریک به عنوان محیط و کاتالیزور واکنش، تهیه شد. یکی از کاربردهای در نظر گرفته شده برای این نانوکامپوزیت استفاده از آن به عنوان حامل در رهایش دارو بود، لذا از داروی ایبوپروفن به عنوان داروی مدل استفاده شد. به منظور بهبود برهمکنش بین دارو و حامل دارو رسانی، سطح تخلخل های نانوکامپوزیت وسط 3-آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان با روش پسا تهیه عامل دار شد. برای بررسی سمیت و قابلیت استفاده پزشکی، از کشت سلولی استفاده شد. بررسی های رهایش دارو در محیط نمک فسفات بافر سالین (pbs) به صورت آزمایشگاهی صورت پذیرفت. خواص فیزیکی و شیمیایی مواد تهیه شده با استفاده از روش های مشخصه یابی پراش اشعه ایکس، طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (ftir)، طیف سنج تفکیک انرژی و میکروسکوپ الکترونی نشر میدانی (fesem) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات مربوط به میزان بارگذاری و رهایش دارو به وسیله طیف سنجی ماورای بنفش– مرئی (uv-vis) انجام شد. نتایج کشت سلولی زیست سازگار بودن نانوکامپوزیت تهیه شده را تایید کرد. با وارد شدن نانولوله های کربنی به ساختار و نیز عاملدار شدن سطح ذرات، میزان جذب دارو افزایش یافت. هم چنین رهایش دارو توسط ماده عامل دار شده آهسته تر از ماده خالص صورت گرفت که ان را می توان به دانسیته سطحی گروه های عاملی، بین گروه های عاملی دارو و گروه های عاملی آمین موجود در سطح ماده عامل دار شده نسبت داد.