این تحقیق، با هدف بررسی تأثیر سبک زندگی بر سطح و الگوی باروری انجام شده است. امروزه پی بردن به علل و عوامل موثر بر کاهش سریع و بی سابقه باروری، به یکی از مهمترین حوزه های مورد علاقه جمعیت شناسان و نیز دغدغه های سیاست گذاران تبدیل شده است. روش تحقیق، روش پیمایش است. به منظور جمع آوری اطلاعات نیز از ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان 15 تا 49 ساله متأهل منطقه 6 است که 381 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیده است. در چهارچوب نظری این پژوهش از نظریات گذار جمعیتی دوم، تأثیر تمپو و کاهش عدم اطمینان فریدمن در مورد باروری و نیز نظریه بوردیو در زمینه سبک زندگی استفاده شده است یافته های توصیفی نشان داد که میانگین سن زنان مورد بررسی 34 سال و متوسط تعداد تولد زنده 43/1 فرزند است. آزمون فرضیات نیز نشان می دهد که بین سبک زندگی زنان با تعداد فرزندان، فاصله اولین ازدواج تا اولین تولد و نیز ترجیح جنسی آن ها رابطه ی معناداری وجود دارد. پس از آن، این فرضیات با کنترل پایگاه اقتصادی اجتماعی و نیز محل تولد پاسخگویان سنجیده شد تا مشخص شود که آیا پس از کنترل این متغیرها نیز رابطه معناداری بین آن ها هست یا نه. آزمون این فرضیات نیز نشان داد که حتی پس از کنترل پایگاه اقتصادی اجتماعی پاسخگویان و نیز محل تولد آن ها، رابطه معناداری بین سبک زندگی پاسخگویان و تعداد فرزندان آن ها، فاصله اولین ازدواج تا اولین باروری و ترجیح جنسی آن ها وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان می دهد که سبک زندگی توانسته است 33 درصد از واریانس متغیر تعداد فرزندان و 10 درصد از واریانس فاصله ازدواج تا اولین باروری را به حساب بیاورد. در کل نتایج تحقیق بیان گر این است امروزه سبک زندگی در مطالعات دموگرافیک به متغیر بسیار تأثیرگذاری در تعیین رفتار باروری افراد تبدیل شده است. هم چنین با توجه به نتایج تحقیق می توان بخشی از کاهش باروری در ایران را به تأخیر در سن فرزندآوری نسبت داد که خود این پدیده می تواند ناشی از به وجود آمدن سبک های جدید زندگی باشد.