به لحاظ وضعیت سنگ شناسی محور سد چهچهه متشکل از سازند سرچشمه می باشد که شامل شیلهای خاکستری تیره است و در سطح به شدت هوازده و خرد شده و درز و ترکدار می باشند و نیاز به باربرداری دارند. زون هوازده متغیر از 1/0 تا 2 متر ولی عمدتاً کمتر از یک متر می باشد که با حذف زون فرسوده کیفیت توده سنگ در رده متوسط تا عالی قرار می گیرد. بر اساس مقطع ژئوتکنیک تهیه شده در راستای محور سد ارتباط بین مقادیر لوژن و همچنین کیفیت مغزه حفاری بررسی گردیده است. نتایج نشان دهنده آن است که در اکثر مقاطعی که میزان rqd در رده های ضعیف قرار دارد میزان نفوذپذیری نیز به همان نسبت افزایش یافته است. - بر اساس آزمایشهای نفوذپذیری بیشترین عمق زونهای نفوذپذیر درحد متوسط تا خیلی زیاد تا اعماق 35 می باشد و نفوذپذیریهای زیاد تا خیلی زیاد تا عمقهای 10 الی 15 متر از سطح زمین می باشد. حدوداً 65 درصد نفوذپذیریهای انجام شده نیز در کلاس کم تا بسیار کم قرار می گیرد که خود گویای طبیعت کم نفوذ سنگهای سالم ساختگاه سد می باشد. نفوذپذیریهای بسیار زیاد در اعماق بیش از 40 متری نیز گزارش شده اند که امکان وجود درزه های باز و یا خردشدگی ناشی از گسلش را تا حدودی توجیه می کند. - شاخص نفوذپذیری ثانویه یا همان spi مبنای بسیار خوبی جهت طبقه بندی توده سنگ به لحاظ نفوذپذیری و ارائه پیشنهاد تزریق است. با استناد به آن، امکان بهینه سازی طرح و راهکار آب بندی و تزریق وجود دارد. رابطه مشخص بین افزایش عمق و تغییرات نفوذپذیری وجود ندارد. در بعضی مقاطع میزان rqd با نفوذپذیری متناسب است و در مقاطعی که رابطه معکوس وجود دارد یا بعبارتی نفوذپذیری بالا بوده و از سویی درزه داری نیز پایین است به منظور آب بندی و تزریق حتماً بایستی غلظت بالای دوغاب مورد استفاده قرار گیرد. - بررسی ارتباط بین دو شاخص mc و spi نشان دهنده آن است که در قطعاتی که ارتباط عکس بین دو پارامتر rqd و spi وجود دارد تعداد درزه ها نیز کم بوده و این تحلیل که یک یا دو درزه با بازشدگی بالا آبگذری زیاد در مقطع را هدایت می کنند تا حدود زیادی توجیه می نماید.