یکی از مسائل مهم در مطالعات ترجم? شفاهی چگونگی بهره گیری از عناصر فرهنگ محور با توجه به فرهنگ زبان مقصد است. نگارنده، در این تحقیق توصیفی، که بر اساس پیکر? گسترده ای از هفت کنفرانس بین المللی (حدود 720 دقیقه ) تشکیل شده است، به بررسی نحو? ترجمه عناصر فرهنگ محور توسط مترجمان شفاهی همزمان از زبان فارسی به انگلیسی می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که مترجمان در ترجمه ارجاعات فرازبانی فرهنگ محور (extralinguistic references) و درون زبانی (intralinguistic references) به ترتیب از استراتژیهای حفظ (retention)، حذف (omission) ، ترجمه تحت الفظی (direct translation) و جایگزینی (substitution) استفاده کرده اند با این تفاوت که در ترجم? عناصر فرهنگ محور فرازبانی بیشتر تمایل به تعمیم (generalization) داشته اند در حالیکه در ترجم? عناصر فرهنگ محور درون زبانی از شیو? تخصیص (specification) بهره جسته اند. علاوه بر این، در برخی از موارد دو یا چند استراتژی را به طور همزمان بکار برده اند. در کل، مترجمان شفاهی همزمان، هنگام ترجم? عناصر فرهنگ محور اغلب از استراتژیهایی که از زبان مبدأ منشأ می گیرند، استفاده کرده اند. به عبارتی دیگر، به غربت زدایی (domestication) در ترجمه روی آورده اند.