جنبش نوشهرگرایی در مقابل توسعه افقی شهرها و ناکارامدی ساختار و عملکرد آنان بوجود آمد. این جنبش با رویکرد احیاء سکونتگاه های زیستی به کمک حفظ ساختارهای سنتی آنان و ایجاد جوامع محلی در آن ها محبوبیت یافت. نوع معیارهای آن سنتی بود و در قالب پیاده محوری، مسکن مختلط، کاربری های متنوع و متراکم ، فضاهای عمومی فعال و کانون های فعالیتی پر رونق و استفاده از مشارکت شهروندان وضعیت شهرها و محلات را بهبود بخشید. این تحقیق بدنبال یافتن رهیافت های عملی برای باز طراحی محله مسکونی کوی فرهنگ، از میان مفاهیم و معیارهای نوشهرگرایی است. این نهضت سابقه ای درخشان در طراحی و برنامه ریزی محلات داشته و آزموده شده است. بنابراین می توان از راهکارهای آن برای بهبود وضعیت محلات نوساز که با مشکلات عدیده ای چون کمبود امکانات رفاهی، خدماتی و فرهنگی، دچار بی هویتی و مشکلات ناشی از تفکر منطقه بندی شده اند، استفاده نمود. رویکرد اصلی تحقیق بر اساس ایجاد وحدت و مشارکت محلی برای ایجاد محله ای مستقل و خود کفا است، که یکی از جریان های اصلی نوشهرگرایی بر آن استوار شده است.