در این پروژه روش جدیدی برای تخصیص توان به ایستگاه های پایه ی مخابرات سیار در یک سیستم umts پیشنهاد شده است. هدف، تخصیص توان به هر ایستگاه پایه به گونه ای است که کیفیت سیگنال که با نسبت سیگنال به تداخل سنجیده می شود و همچنین سطح توان مورد نیاز کاربر برای تشخیص توسط ایستگاه پایه، حفظ شده در حالی که مصرف توان کمینه شود. مسأله ی بهینه سازی چندهدفه ی حاصل با استفاده از الگوریتم ژنتیک حل شده است. نتایج نیز با حالتی که توان تمام ایستگاه های پایه در حالت بیشینه ی خود قرار دارد، مقایسه می شود. در این پروژه، شبیه سازی با استفاده از نرم افزار usps بر مبنای داده های واقعی محیط صورت پذیرفته و منطقه ی مورد مطالعه، منطقه ی آزادشهر مشهد به مساحت 5.6 کیلومتر مربع می باشد. نتایج حاصل، کاهش چشم گیر مصرف انرژی در شبکه ی مخابراتی را نشان می دهد در حالی که پوشش رادیویی در هر دو حالت یکسان است. صرفه جویی در مصرف انرژی موجب کاهش هزینه ها، افزایش سودآوری و کاهش اثرات زیست محیطی می گردد.