به منظور تعیین اثر مایع منی و روش افزودن آن بر ماندگاری و باروری اسپرم پوشش دارشده قوچ تالشی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول اسپرم پوشش دار شده، از 4 راس قوچ تالشی جمع آوری شد. نمونه ها بعد از ارزیابی اولیه، تجمیع و به 6 بخش مساوی تقسیم شدند. سپس نمونه ها تا °c5 سرد شده به مدت 72 ساعت ذخیره شدند. پس از 44 ساعت، بخش اول نمونه ها سانتریفیوژ شده و مایعفوقانی برداشته شد (روش r)، بخش دوم نمونه ها سانتریفیوژ شده و دوباره با مایع رویی مخلوط شد (روش m) و بخش سوم نمونه ها بدون تغییر در دمای °c5 نگهداری شدند (روش n). سپس هر بخش به سه قسمت مساوی تقسیم شد و مقادیر صفر، 10 و 20 درصد مایع منی به آنها اضافه شد. تحرک پیش رونده، سلامت غشا پلاسمایی، زنده مانی اسپرم و سلامت غشا آکروزوم نمونه ها پس از 4 ساعت بررسی شدند. پس از 68 ساعت اقدامات فوق روی بخش های 4، 5 و 6 نمونه ها انجام شد. به ترتیب در زمان 48 و 72 ساعت، کمترین میزان تحرک پیش رونده (833/10، 667/11%)، زنده مانی اسپرم (583/57، 167/59%) و سلامت غشای پلاسمایی (0/52، 167/48%) در روش r مشاهده شد (05/0>p). پس از 72 ساعت، زنده مانی اسپرم در 20% مایع منی(667/60%) کمتر از مقدار صفر درصد آن (416/69%) بود (05/0>p). آزمایش دوم با استفاده از 111 راس میش و 4 راس قوچ نژاد تالشی انجام شد. میش ها به 3 گروه تقسیم شدند. اسپرم پوشش دار شده، جمع آوری و به مدت 72 ساعت در °c5 ذخیره سازی شد. قسمت اول (e+s-)، سانتریفیوژ و مجددا با مایع رویی مخلوط شد. قسمت دوم (e-s-) سانتریفیوژ شد و سپس مایع رویی حذف و تریس گلوکز اضافه شد. قسمت سوم (e-s+) سانتریفیوژ شد و سپس مایع رویی حذف و 10% مایع منی اضافه شد. نمونه ها در پایوت های 250 میکرولیتری بسته بندی و به مدت 4 ساعت در °c5 نگهداری شدند. نمونه های منی پس از 72 ساعت از طریق دهانه گردن رحم تلقیح شدند. نرخ بره زایی در شکم زایش دوم میش (91/18%) بیشتر از شکم زایش اول (12/5%) بود (07/0=p). نرخ بره زایی تیمار e-s- (32/24%) بیشتر از تیمار e-s+ (4/5%) بود (05/0>p). بنابراین حذف زرده تخم مرغ و افزودن مایع منی پس از 68 ساعت ذخیره سازی در °c5 سبب کاهش باروری شد.