نام پژوهشگر: ملیحه بهزادی

بررسی اثر غلظت های مختلف نمک، اوره، گوانیدین تیوسیانات و گوانیدین هیدروکلراید برتجمع لیزوزیم
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان - دانشکده علوم پایه 1392
  ملیحه بهزادی   سعید عمادی

چکیده تجمع پروتئین ها اهمیت زیادی در زمینه تحقیق های بیوشیمیایی، بیوتکنولوژی و بیماری های انسانی دارد. این گونه از تجمع ها به عنوان پروتئین های چند زیرواحدی نامحلولی که عملکرد و ساختار طبیعی خود را از دست داده اند، بررسی می شوند. تشکیل فیبریل های آمیلوئیدی لیزوزیم اخیرا توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. نوع انسانی این آنزیم سبب ایجاد یک نوع بیماری آمیلوئیدی ارثی می شود. به علت شباهت بسیار زیاد لیزوزیم سفیده تخم مرغ و لیزوزیم انسانی در ساختار و توالی، بسیاری از تحقیق ها روی طبیعت فیبریل های آمیلوئیدی تشکیل شده توسط لیزوزیم سفیده تخم مرغ انجام می گیرد. در این پروژه به بررسی اثر غلظت های مختلف نمک، عوامل دناتوره کننده شیمیایی از قبیل اوره، گوانیدین تیوسیانات و گوانیدین هیدروکلراید بر تجمع لیزوزیم با استفاده از سه روش طیف بینی فلورسانس تایوفلاوین تی، دورنگ نمایی دورانی و میکروسکوپ نیروی اتمی پرداخته شد. ابتدا شرایط لازم برای تشکیل تجمع های پروتئینی لیزوزیم تامین شد: دمای 54 درجه سانتی گراد، 2 ph و 24 ساعت انکوباسیون همراه با تکان دادن (150 دور در دقیقه). در مرحله های بعد اثر غلظت های مختلف نمک و دناتوره کننده های شیمیایی ( اوره، گوانیدین تیوسیانات و گوانیدین هیدروکلراید) بر تجمع لیزوزیم را بررسی کردیم. در بررسی اثر نمک، غلظت های مختلف نمک کلرید سدیم (1/0، 3/0، 5/0، 1، 5/1، 50، 100 و 500 میلی مولار) انتخاب شد. افزایش غلظت نمک تا 5/1 میلی مولار منجر به افزایش در نشر فلورسانس و در نتیجه افزایش در تشکیل تجمع های پروتئینی لیزوزیم گردید اما با بیشترشدن غلظت نمک به خصوص در غلظت 500 میلی مولار نشر فلورسانس شدیدا کاهش پیدا کرد. در بررسی اثر دناتوره کننده ها از عوامل شیمیایی اوره، گوانیدین تیوسیانات و گوانیدین هیدروکلراید با غلظت های مختلف ( 5/0، 1، 2، 3، 4 و 5 مولار) استفاده شد. در هیچ کدام از غلظت های اوره فیبریل تشکیل نشد، اما غلظت های 4 و 5 مولار از گوانیدین هیدروکلراید و 1 و 2 مولار از گوانیدین تیوسیانات منتهی به تشکیل فیبریل شد. هدف از انجام چنین مطالعه هایی، رسیدن به درک درست از مکانیسم تشکیل تجمع های پروتئینی و تاثیرپذیری آن از عوامل مختلف است که می تواند در طراحی داروهای موثر برعلیه این تجمع های بیماری زا کمک کننده باشد.