تحقیقات گذشته نشان داده است که محتوای رویا با شناخت در بیداری همسویی دارد و می تواند مفاهیم ذهنی و دغدغه های افراد را آشکار کند. ما از طریق پژوهش حاضر به بررسی علمی بخشی از محتوای رویا پرداخته ایم. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه خودپنداره در رویا و خود واقعی در سبکهای هویتی مختلف در بین دانش آموزان دختر دبیرستانی می باشد. روش پژوهش حاضر شامل توصیفی است. بدین منظور که دو متغیر هویت و خودپنداره را به صورت زمینه یابی و از طریق پرسشنامه های سبک هویت sis برزونسکی و خودپنداره راجرز اما بخش رویا از طریق تحلیل محتوا و فرم رویای اخیر( فرم آخرین رویا) دامهاف مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دختران دبیرستانها غرب تهران ( منطقه22) می باشد. با توجه به حجم جامعه، حجم نمونه مورد بررسی در پژوهش حاضر با توجه به متغیرها و ماهیت پژوهش 180 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. داده ها و اطلاعات لازم پس از جمع آوری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها با توجه به نوع تحقیق از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش آمار توصیفی از شاخصهای پراکندگی و مرکزی چون دامنه، میانه، میانگین، واریانس و...، و در بخش آمار استنباطی جهت بررسی فرضیه ها از t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد همچنین برای بررسی فرم آخرین رویا از سیستم هال/ون دی کسل استفاده شد. نتایج نشان داد که: از ویژگی های خودپنداره در رویا، ویژگی خودمنفی نگری در سبک های اطلاعاتی و سردرگم هر دو در سطح 01/0p= معنی دار می باشد اما در سایر ویژگی های خودپنداره(بدبیاری بدنی، هیجان های منفی، موفقیت رویا بین و درصد تنه به آناتومی) بین سبک های هویتی مختلف تفاوت معنی داری وجود ندارند. از سوی دیگر، نتایج آنالیز واریانس یک راهه در بررسی خود واقعی دختران بر اساس سبک های هویتی مختلف(اطلاعاتی، هنجاری و سردرگم) نیز نشان داد که: بطور کلی تفاوت معناداری بین خود واقعی در سبک های مختلف وجود ندارد. همچنین از ویژگی-های خودپنداره در رویا، ویژگی هیجان های منفی در افراد با خودپنداره طبیعی وغیر طبیعی در سطح 05/0p= معنی دار می باشد اما در سایر ویژگی ها(خود منفی نگری ، بدبیاری بدنی ، موفقیت رویا بین و درصد تنه به آناتومی) بین افراد با خودپنداره طبیعی و غیر طبیعی رابطه معنی دار نمی باشند. نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که با 99 در صد اطمینان بین خودواقعی افراد که خودپنداره طبیعی دارند با افرادی که خودپنداره غیرطبیعی دارند تفاوتی معناداری وجود دارد .