چکیده هدف ازانجام پژوهش حاضربررسی رابطه بین سبکهای یادگیری،رشداجتماعی وعملکردتحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه شهراقلید بود.درانجام تهیه پژوهش ازبین دانش آموزان مشغول به تحصیل درسال تحصیلی 89-88 بااستفاده ازروش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 500نفرانتخاب گردیدند.ابزارهای تحقیق شامل دو پرسشنامه سبکهای یادگیری،رشداجتماعی ومعدل آخرترم آنهابرای عملکردتحصیلی بودکه بین افراد نمونه توزیع اطلاعات لازم جمع آوری ومورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت. درسنجش یافته های توصیفی ازمیانگین،انحراف استاندارد،فراوانی ودرصد استفاده گردیدودربخش آماراستنباطی ازتحلیل رگرسیون ،تحلیل واریانس وضریب همبستگی پیرسون وآزمون خی دو استفاده گردید. نتیجه ضریب همبستگی پیرسون نشان دادکه بین سبک های یادگیری با عملکرد تحصیلی دانش آموزان ارتباط معنادار وجود داردوهمچنین نشان داد بین سبک یادگیری و رشد اجتماعی رابطه معنی داری وجود نداردوضمنا بین رشداجتماعی وعملکردتحصیلی ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه تحلیل رگرسیون نیز نشان دادکه سبک یادگیری قادر به پیش بینی عمکرد تحصیلی می باشدوهمچنین سبک یادگیری قادر به پیش بینی رشد اجتماعی نمی باشد. نتیجه آزمون تی مستقل نشان داد که بین سبک یادگیری دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود ندارد وهمچنین بین جنس و عملکردتحصیلی دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود ندارد وضمنا بین جنس و رشد اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه تحلیل واریانس نشان دادکه بین دانش آموزان در دوره های تحصیلی مختلف از لحاظ عملکردتحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد وهمچنین بین دانش آموزان در رشته های تحصیلی مختلف از لحاظ عملکردتحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد وضمنا بین سبک یادگیری دانش آموزان در دوره تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری وجود نداردوضمنا بین دانش آموزان در رشته های تحصیلی مختلف از لحاظ رشد اجتماعی تفاوت معنی داری وجود نداردو بین دانش آموزان در دوره های تحصیلی مختلف از لحاظ رشد اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه آزمون خی دونشان دادکه بین سبک یادگیری و ر رشته تحصیلی ارتباط معنی داری وجود ندارد. واژه های کلیدی:سبکهای یادگیری،رشداجتماعی،عملکردتحصیلی،دانش آموزان،متوسطه

این تحقیق به منظور نقش واسطه ای رشد اجتماعی در بین سبک های یادگیری و سازگاری تحصیلی صورت گرفت. جامعه آماری دانش آموزان متوسطه شهر اقلید بودند که از بین آنها به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 300 نفرانتخاب شدند که حجم نمونه را تشکیل دادند .داده ها از طریق پرسشنامه سبک های یادگیری کلب )1985(، پرسشنامه رشداجتماعی وایتزمن، پرسشنامه سازگاری تحصیلی (سینها و سینک، 1992) جمع آوری گردید. ابزارها از روایی وپایایی مناسب برخوردار بود.. مدل فرضی با استفاده از رگرسیون همزمان و بکارگیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986) مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آزمایشگری فعال و تجربه عینی پیش بینی کننده مثبت و قوی متغیر سازگاری تحصیلی است. همچنین پس از بررسی ضرایب مسیر های بدست آمده، معلوم شد که ابعاد مسئولیت و استقلال متغیر رشد اجتماعی نقش واسطه ای میان ابعاد آزمایشگری فعال و تجربه عینی و سازگاری تحصیلی را دارد.