با توجه به آنکه مدگرایی زمینه های تنش زایی را در جامعه میان اقشار مختلف فراهم می آورد، ضرورت ارائه تحقیقی در این خصوص نگارنده را به نگارش تحقیق حاضر واداشت. در این تحقیق در بررسی منشا مدگرایی به اهداف اقتصادی، تنوع طلبی، زیبایی دوستی، مدیریت خانواده و جامعه و تهاجم فرهنگی نائل شده و در خصوص زیبایی دوستی نیز بین ظواهر و بواطن و درک اسباب منطبق بر حیثیت متعالی آدمی تفکیک قائل شده، نتیجه گرفته شد که افراد به دلیل گرایش صرف به ظواهر دچار مدگرایی های افراطی و نامعقول می گردند. از مهمترین عوامل فردی مدگرایی عدم رشد فکری نوجوانان و جوانان و در نتیجه دوری جستن آنان از هنجارها و ارزشهای فردی و خانوادگی است. از مهمترین عوامل اجتماعی نیز به ابعاد مدیریتی خصوصاً آموزش و پرورش و غفلت مسئولین فرهنگی ذیربط نائل شده است. در خصوص مهمترین عوامل در مصون داشتن افراد از مدگرایی در اشکال نامعقول و افراطی آن (به طور مثال استفاده از شلوارهای پاره که نشانه فقر فکری است) نگارنده به نتایج ذیل نایل آمد: 1. لزوم هم کفوی در ازدواج جوانان 2. لزوم مدیریت صحیح خانواده 3. لزوم پرورش و رشد اعتقادات فرزندان و در اختیار قرار دادن آگاهی های دقیق در مورد تهاجم فرهنگی به آنان 4. انتخاب مدیران اصلح برای جامعه در هر نهادی به خصوص نهادهای فرهنگی 5. توجه به تفریحات سالم نوجوانان و جوانان و تلاش در راه بالندگی فکری آنان 6. مدگرایی در صور نامانوس با هنجارها و اصول اخلاقی جامعه در نوجوانان و جوانان خلاء فکری و روحی ایجاد کرده و فرزندان جامعه را به انحرافات گوناگون از جمله ضعف اخلاقی، خودکم بینی و کاهش کارآیی آنان در خصوص فعالیت های مفید و سازنده اجتماعی سوق می دهد و نیز اعتقادات جوانان را به سویی سوق می دهد که در مقابل اعتقادات و ارزشها جبهه گیری کرده، شیوه زندگی غلط در آنها نهادینه شود به طوری که این طرز تفکر به آنان القاء می شود که شیوه صحیح زندگی همان است که آنان در پیش رو گرفته اند و لذا بر خود می قبولانند که برتری و سیادت از آن استعمارگران فرهنگی است و باید از شیوه های استعماری تبعیت کنند. لذا در چنین وضعیتی خود را عقب مانده فرض کرده و این آمادگی روحی و روانی را می یابند که استعمارگران بر آنان حکومت کنند.