چکیده در سال های اخیر به منظور تولید انبوه وتجاری پلی هیدروکسی آلکانوات ها از یک طرف و کاهش آلودگی های ناشی از فاضلاب توسعه فناوری به سمت استفاده از منابع کربنی ارزان قیمت، از قبیل پسماندهای کشاورزی و پساب های مختلف معطوف گشته است و مورد توجه تحقیقات فراوانی در این زمینه گردیده است. در تحقیق حاضر تولید پلی-3-هیدروکسی بوتیرات از پساب کارخانجات ماءالشعیر با استفاده از باکتری cupriavidus necator مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشات در 3 مرحله ی بررسی اثر غلظت های مختلف منبع کربنی، c/n و c/p بر روی تولید بیوپلیمر با استفاده از مالتوز صنعتی انجام گردید. فرآیند تخمیر در واکنشگاه غیرپیوسته صورت پذیرفت. جهت کنترل رشد سلول در طول دوره رشد و همچنین بررسی تغییرات میزان قند، nh4+-n و po43--pموجود در محیط کشت، نمونه برداری بصورت 24 ساعته تا پایان دوره رشد انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل شیمیایی به وسیله کروماتوگرافی گازی نشان داد که پلیمر تولیدی پلی-3-هیدروکسی بوتیرات، می باشد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که بیشترین پلیمر تولید شده برابر 98/1 گرم بر لیتر و بازده بیومس برابر 45/0 گرم بیومس بر گرم قند مصرفی در 15: 100:2c/n/p= و غلظت 40 گرم بر لیتر بوده است. هم چنین محاسبات نشان داد که بیشترین بازده بیوپلیمر و بهره دهی حجمی نیز مربوط به 15: 100:2c/n/p= و غلظت 40 گرم بر لیتر به ترتیب 28/0 گرم بر گرم قند مصرفی و 022/0 گرم بیوپلیمر بر لیتر بر ساعت بوده است. بنابراین نسبت 100:2:15 c/n/p = با غلظت 40 گرم بر لیتر به عنوان بهینه انتخاب و بر روی پساب خام تعمیم داده شد. مقادیر بیومس و بیوپلیمر آزمایش پساب به ترتیب 9/7 و 3 گرم بر لیتر بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده از آزمایشات می توان اذعان داشت که پساب تانک تخمیر کارخانجات تولید ماءالشعیر قابلیت تولید بیوپلیمر را به وسیله باکتری مذکور دارا می باشد هرچند نیازمند مطالعات و تحقیقات آزمایشگاهی بیشتر بر روی تولید بیوپلیمر از این پساب می باشد.