هدف از پژوهش حاضر، تبیین تاثیر هوشمند سازی مدارس بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات، شبه آزمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش عبارت است از تعداد 310 نفر دانش آموز پسر پایه ی پنجم دبستان شهر اقلید، که در سال 1391، در 21 کلاس مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه گیری با استفاده از روش خوشه ای انجام شد که از بین مدارس ابتدایی شهر اقلید تعداد 2 مدرسه، و از هر مدرسه 1 کلاس پنجم انتخاب گردید. جهت جمع آوری داده ها از آزمون تفکر خلاق تورنس و آزمونهای پیشرفت تحصیلی که توسط پژوهشگر و بر اساس مطالب درسی طراحی شده، استفاده گردید . برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از روش های آماری میانگین و انحراف معیار، و در سطح آمار استنباطی از روش های آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد خلاقیت دانش آموزانی که با روش هوشمند سازی مدارس آموزش می بینند (گروه آزمایش) در مقایسه با آنهایی که با روش سنتی آموزش می بینند (گروه گواه) از عملکرد بهتری برخوردار است . مقایسه پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش هوشمند سازی مدارس در گروه آزمایش آموزش می بینند نسبت به دانش آموزانی که با روش سنتی در گروه گواه آموزش دیده اند عملکرد بهتری را نشان می دهد. میزان ابتکار، انعطاف پذیری، بسط و سیالی دانش آموزان گروه آزمایش، نسبت به دانش آموزان گروه گواه عملکرد بهتری را نشان می دهد.