سینما و تلویزیون زمان زیادی نیست که پا به عرصه ی زندگی اجتماعی انسان هاگذاشته اند. اما در همین مدت زمان کوتاه، تاثیرات چشم گیر و غیر قابل انکاری را بر زندگی بشر امروز داشته اند. سینما و تلویزیون عناصری بسیار قدرتمند در حوزه یفرهنگ سازی و عضو ثابتی هستند که انفصال و جدایی آنها از زندگی بشر امروز غیر ممکن است. عناصری چنین قدرتمند و تاثیر گذار که توانایی جهت دهی به زندگی بشر را دارند قطعا از دید و نظرگاه فقه که وظیفه اش تنظیم زندگی انسان ها براساس احکام و قوانین شرعی است دور نخواهد ماند. فقه شیعه که مدعی پاسخ گویی به تمام نیازهای بشری است باید در قبال سینما و تلویزیون موضعی شفاف داشته باشد. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای صورت گرفته است، پس از تبیین و بررسی احکام و قوانین فقهی عناوین مرتبط با سینما و تلویزیون مانند، اختلاط زنان و مردان بازیگر، پوشش آنها، حدود تماس بدنی و ابراز عواطف و احساسات نسبت به یکدیگردرجریان بازی و ترسیم مختصات فقهی این دو پدیده که هدف این پژوهش محسوب می شود، به این پرسش اساسی پاسخ داده شده است که آیا اعمال قوانین و احکام فقهی در حوزه سینما و تلویزیون اوّلا امکان پذیر است یا خیر، و در فرض امکان و اعمال کلیه ی احکام شرعی، آیا این عمل منجر به رکود این دو پدیده و ریزش مخاطبان آن خواهد شد، یا برعکس، زمینه را برای رشد و شکوفایی این دو پدیده فراهم خواهد کرد؟ پاسخ این پرسش، در واقع نتیجه نهایی این پژوهش است که اعمال احکام فقهی در حوزه سینما و تلویزیون بدلیل کم رنگ کردن دو عنصر جذابیّت و باورپذیری در فیلم، سریال و سایر برنامه های تلویزیونی، مشکلاتی ایجاد خواهد کرد؛ اما این مشکلات با بالا بردن بار محتوایی مجموعه های سینمایی و تلویزیونی و اعمال راهکارهایی فقهی تا حد قابل توجهی قابل رفع خواهد بود.