حکومت مشروطه ی ایران در زمان مظّفر الدین شاه در اثر تلاش گروه ها و طبقات زیادی از مردم به وجود آمد. دوره ی مشروطیت از نظر سیر تحولات اجتماعی و سیاسی، دوره ای پرجنب و جوش و نیز دوره ی آشنایی با پیشرفت کشورهای اروپایی و انقلابها و تحولات فرانسه روسیه است. در این بین شاعران و نویسندگان به عنوان قشری از روشنفکران جامعه، مسئولیت آگاه کردن مردم نسبت به تحولات آن روز را بر عهده داشتند، زیرا مشروطیت در ایران، پدیده ای تازه بود و مردم چنین حکومتی را نمی شناختند. این وظیفه بر عهده ینویسندگان و شاعرانی بود که مردم را با معنای درست مشروطه، مجلس و قانون آشنا کنند. باید گفت که گرچه نثر، نقش بسزایی در این دوره ایفا کرد، اما نظم به خاطر جایگاه یگانه اش در فرهنگ سنتی ایران رسالت خود را به عنوان اصلی ترین محرک انقلابی ایفا کرد. شعراو نویسندگان دوره ی مشروطه، هم در بنیان گذاری و هم در پیشبرد مشروطه و نیز در آشنا ساختن آحاد مردم با اصول مشروطه تأثیر داشته اند. هدف نگارنده در این تحقیق روشن کردن نقش شعرا و نویسندگان در پیشبرد اهداف مشروطه خواهان می باشد.