شاهنامه حکیم فردوسی از جمله کتاب‎های تاریخی، ادبی و هنری است که در بزرگترین کارگاه‎های هنری که از پشتیبانی شاه و شاهزاده‎گان برخوردار بود فراهم می‎آمد. که این خود نشان‎دهنده توجه و نگاه عمیق بزرگان به تاریخ و فرهنگ این پهناورسرزمین است. سرزمینی که روزگاری همچون نگین برانگشتری هنر جهان می‎درخشید که امروز ما بدان افتخار می‎کنیم. نسخ خطی شعر پارسی بجای مانده از دوره‎های متمادی پیشین که با خود دنیایی از ادب و هنر را حمل می‎کند امروز تزیین‎دهنده بزرگترین و مشهورترین موزه‎های جهانند؛ که کشور رنج‎دیده افغانستان هم با سپری کردن چند دهه جنگ و خون‎ریزی از این دسته مستثنی نیست و در آرشیو خویش تعدادی از نسخ و اسناد تاریخی گرانبها را با همه ناهنجاری‎های اجتماعی محفوظ داشته است. این آرشیو که بنای آن هم از جمله بناهای تاریخی در افغاستان به شمار می‎آید در زمان امیر عبدالرحمن خان بنا گردیده، که تا سال 1352 خورشیدی محل کار امیر حبیب الله پسر امیر عبدالرحمن بود و بعداز این زمان (1352) در هنگام پادشاهی سردار داوود خان از آن به عنوان کتابخانه دولتی استفاده شده که سرانجام در سال 1356 خورشیدی رسماً تحت نام آرشیو ملی افغانستان نام گذاری گردید. این آرشیو دارای هشت هزار جلد نسخه خطی و یکصد و شصت هزار اسناد تاریخی است که می‎توان آنرا از جمله آرشیوهای پر بار و غنی در بین کشورهای شرقی به حساب آورد، که از آن جمله شاهنامه فردوسی مورخ 1044 ه ق با هفتصد برگ با کتابت بسیار پاکیزه عبدالرزاق ابن عطأ الله و یکصد و چهل نگاره با تصویرگری محمد سمیع محمد شفیع است که در این پایان‎نامه به معرفی و بررسی گرفته شده است. روش تحقیق در این پایان‎نامه توصیفی_تحلیلی، تاریخی است.