دین مبین اسلام با اشراف کامل بر تمام ابعاد انسان به تشریع احکام، حقوق و قواعدی در راه تعالی و کمال انسان پرداخته است. حقوق در اسلام برای تعیین محدوده هر فرد و ارتباط این محدوده با جامعه تعریف شده است. یکی از این حقوق تعریف شده، حق غیر مالی است که بر رفع نیازمندی های اخلاقی و عاطفی نظر دارد. از آنجا که زن هم به مثابه مرد و شاید بیشتر در تداوم زندگی و استحکام خانواده و اصلاح جامعه نقش دارد، حقوق غیر مالی او تبیین کننده محدوده اختیارات او و تکالیف سایرین در برابر او می باشد. از جمله حقوق غیر مالی می توان به حق رعایت شأن، حق تکریم و احترام، حق حسن معاشرت و نمونه های دیگر از این دست اشاره نمود. در این تحقیق، پس از بیان مبانی حقوق غیر مالی بر اساس فقه امامیه، حقوق ایران در این ارتباط مورد مداقه قرار گرفت و با کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان مقایسه گردید. اگر چه شاید برخی از این حقوق برای مردان هم تعریف شود لکن با توجه به اینکه رویکردهای اخیر بین المللی در قالب کنوانسیون و اعلامیه های مختلف بر تساوی حقوق زن و مرد و در نتیجه تبعات و پیامدهای اجتماعی و فردی حاصل شده از آن، سخن از مظلومیت زن و عدم وجود حقی برای او می زنند، آنچه در اولویت قرار دارد تطبیق این حقوق در دین اسلام با اسناد بین المللی خصوصا کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان می باشد تا بتوان اثبات نمود که دین اسلام در 14 قرن گذشته، به حقوق انسان چه زن و چه مرد توجه کامل نموده وآنچه باعث رشد واقعی و تعالی زن می گردد را تبیین نموده است. با عنایت به تفاوت در مبانی انسان شناختی و جایگاه برجسته احکام الهی در حقوق اسلامی به روشنی می توان به موارد تعارض برخی مواد کنوانسیون با آموزه های اسلامی اذعان نمود. فقها، حقوق دانان، فعالان مطالعات زنان، کارشناسان علوم اجتماعی و جامعه شناسان از نتایج این مطالعه می توانند بهره مند شوند. فعالان عرصه بین الملل در رویکرد به کنوانسیون بایستی در بیان نظرات جمهوری اسلامی و مذهب امامیه دقت بیشتری نمایند.